Mola
Öykülerimin evinde
Zamandan çaldığım dakikalarda
Bir tını yükseliyor umarsızca...
Hüzün yüreğimde ufalanıyor
Bir coşku sızıyor savaşlarımın koynuna..
Dün ve yarının arsız çığlığında
Bugünden aldığım saklı düşlerde
Bir ses geliyor çocuk saflığında...
Karanlık, ıssız dizelerimde parçalanıyor
Güneş doğuyor kalenin surlarına...
Hüzünle arşınladığım sayfalar
Birlikte aşmadık mı ateş dağını?
Eteklerindeki papatyalar
Yüreğim kanamadı mı yapraklarınızda?
Senaryonun en can alıcı sayfasındayım
Yüreğimin hüzne küstüğü yerdeyim....
|
Ağaç şeklinde