Özel - Siir

[KAYMAKAM]

BİR DOSTA MEKTUP

Bilemezsin ne kadar mutsuzum buralarda.
Ve ne kadar yalnızım bu karanlıkta.
Hep aynı karanlık uzaklara dalıyor gözlerim,
Sonra isyanla titreyen dudakların geliyor aklıma.
Ve o simsiyah, ıslak, acı çeken gözlerin...
İşte o zaman senin için, senin acılarını yansıtan,
Çığlıklar atıyorum önümde uzanan mavi karanlığa.
Gecenin hüznü çökmüş yağmur bulutlarına.
Bırak gökyüzü ağlasın senin yerine bir de ben,
Sen acılara inat,
Kurut gözlerinde biriken yaşları.
İçini kavuran o acı intikam uğruna,
Yalnız ama yalnız sende varolduğuna inandığım,
O güzel değerleri yitirme ne olur.
Canım benim,
Bana haber yolla masal kuşlarıyla,
Tutunup kanatlarına uçarak geleyim.
Yine eskisi gibi koy başını omuzuma,
Günler, geceler boyu öylece dertleşelim.
Ta ki, bir şafak vakti yeniden doğmuşcasına,
Tüm acılarından arınana dek, yanında kalayım.
Birlikte kıralım zincirlerini tutsak yüreğinin,
Ve "Artık Mutluyum" dediğinde,
Ben de sessizce evime döneyim...

[masal_1]

Son durak belkide bekletildiğim yer
Belkide bekle dedikleri yer.
Çarşafa dolanmış sözlerin esiri isem,
Neden!
Bu başına buyruk çekip gitmeler
Bu işim başımdan aşkın demeler
Aşkın iş ile baş arasında uzun yol aldığı nameler.
Neden peki
Üstünde leke tutmayan bu garip sözcükler.
Nereye dokunsam
Beni farklı adreslere göndermelerin berisinde
Gidenler dönmez cümlesindeki sözlenmeler.
Ayrılığa kılıf bulan geceye atıflar
Toplu grev hakkı isteyen vedalar
Gözgöre göre ellerimi bırakan sevdalı sanıklar.
Neden peki
Yalın bir tebessüm ardındaki hüzün
Bir gün gelecek der gibi yüzün.
Oysa
Olasılıklara sıkışan derme çatma özlemler
Kalır ellerinde.
Davetinde sus pus olur
Bir tek kelime.
Hoşçakal.....

[masal_1]

umudun yok olduğu yerde
umutsuzluk mekan kurar.
umut kalkan olur yaş' lı muharebelerde
yaş oluk olur kanar nehir
yanar gönüllerde.

geceyi balçıkla sıvamak
gündüz vakti
hayra şer sormak kimin haddine
şer' i yorumlamak cevapsız kalır
hüzün sedirlerinde.

puslu bir çarşaf kalır
bahar sonrasında
hazan bulaşır ellere
yaz matemde seyreder
gözler ayrılığı gösterdiğinde külünde kul kaldı
vecibelerinde gül
sevgi sev' de yandi
gibisinde dün.

[masal_1]

Keman ağlar gözlerde
kirpiklerden uçup gider yaşlar.
Beste terbiye olur gönülde
Yandıkça yürek acı çeker makam
baktıkça hasret sığmaz resimlere.

Ben gönül telime yalnızlık dokundururum
Sevgi , aşkla dolar
Fasıl suskunluktaki meşkle.

Senin gelip geçişin peşrevlerde vuku bulur
Ritim tutmaz olur
Son rakım sensizliği gösterdiğinde.

Ben seni yazdım şiirlerde
Bitmedi hasret
Tükenmedi sevgi
Veda muhtırası muhtemel
Yalnızlık hep söylendi.

[masal_1]

Yar aramızda dağlar olsa da
Yollar bizi ayırsa da
Kalbin kalbimde atıyor
Gülüşün yüzümde yaşıyor
Gözlerin gözlerimde bakıyor
Yar aşkın beni sensiz bırakmıyor

Esen yel kokunu getiriyor
Doğan güneş selamını gönderiyor
Elbette gönül hasretle seni bekliyor
Yıldızlar gelecek gelecek diyor
Yar sevda ateşin yüreğimde yanıyor

Yar seninle doğdum seninle büyüdüm
Hayat yolunda yalnız seninle yürüdüm
Ben beni değil aynada seni gördüm
Yar yıllarımı seninle cennette geçiriyorum

Sesini duydum ya huzurluyum
Yar seni yaşıyor seni soluyorum
Yanımda olmasan da ben seninle doluyum
Yar seni kaybettiğim gün bil ki ölüm yolcusuyum

[masal_1]

Ansızın girdin hayatıma ,
Şimdi de sonsuza kadar gittin.
Ardından bakarken ,
Gözyaşlarımla uğurluyorum seni,
Elveda Sevgilim...

Gecenin ürperten uğultusunda ,
Gözlerin yine bende kaldı.
Hiç ayrılamadın benden ,
Yüreğin beni hiç unutmadı...

Gittikçe kopuyorum senden ,
Nefret içinde mi yüzmeliyiz birlikte ?
Dalgalar bizi sürüklemeli mi ?
Titriyorum uzaklaşırken,
Elveda Sevgilim...

Hayat böyle cevap verdi bize ,
Haklıydı.
Bu zorlu aşk ,
İkimizi sadece yaraladı.

Sen ellerimi bırakırken ,
Bir esinti sürükledi bizi.
Savurdu.
Hissedemeyeceğiz bir daha birbirimizin tenini
Elveda Sevgilim...

Şimdi yağmur yağıyor burada ,
Damlalar yere , Sen ise yüreğime düşüyorsun.
Gözümün önüne geliyor yine ,
O erişilmez ruhun.
Yine gidiyorsun.

Elveda Sevgilim ,
Sonsuzluklara gidiyorum ben.
Sen kal burada ,
Ben aldanışımı yaşarken...

[masal_1]

varlığınla yokluğun arasında kalmayacağım artık, sadece olmayacaksın..
sensiz kalma ihtimalı olmayacak, alayına kurulmuş cümlelerin sonunda..
belki bir kaç satır arasında unutulacaksın, bir müddet sonra.. içimden
olmayacak , boş bir kağıdın gölgesine sığınmayacak sana sitemlerim..
hani hep kızardın ya, konuş konuş derdin... haykırabilirmiyim
korkaklığını.. bıraktığın bu mavi düşleriyşe mavi yalnızlığı, artık
sahiplenilmeyecek olmanın burukluğunu yaşarken, haykırabirmiyim
dersin, susarmıyım, gülüp geçermiyim yoksa...?? aslında alıştırmalıyım
kendimi hiç dönmeyecekmişsin, dönülmeyecek bir yerdeymişsin gibi
farzetmeli, unutmalı.. seni hiç tanımamış gibi, yaşamımı
sürdürmeliyim.. var olduğum her yer aşkın şehri olmalı artık yeniden
sevmenin sevilebilmenin yeri her yer. zamanı yaşanan ve gelecek tüm
zamanlar olamalı benim için.. evet sayfalardan koparıp bir bir
savurmalıyım seni.. yaşanmış tüm zamanlara, uzaklaşan her adımla
hapsetmeliyim bu anılar sokağına.. kopan takvim yaprakları, sensiz
geçen günleri saymamalı, yokluğunun güncesini tutmayı artık
bırakmalıyım.. kabullenmeli, hazmedilmeli, aldırmamalı, hatta sana hak
verebilmeliyim.. bu satırlarla büyümeye başlamalıyım, sırf seni ve
çocuklaşan bir aşkı kolayca unutabilmek için.. zira yoksun ''sanki
benim hiç senim olmamış'' ''sanki biz hiç yaşamamışız, sanki aşk
denen o hoyrat sarkıyı mırıldanmış ve sonra yarım bırakmışız gıbi

o kendini biliyorr...