Özel - Siir

[karakule38]

Adına aşk koyduğun o büyük boşluğa
ben koca bir hayat sığdırdım...
Beni sevmemene isyan edip kaçmak,
sende aradıklarımı hayatla doldurmaya çalışmak,
ruhumun en büyük yanılgısıydı...
Hayat bana en acımasız yüzünü
sevgini inkar ettiğim zamanlarda gösterdi...
Ve şimdi asıl olmam gereken yerde,
hayata başladığım yerde,
kalbindeyim...
Vazgeçilmez oluşunun sırrı bu işte:
Senin olmadığın yerde ne olduğunu biliyorum...


Cezmi ERSÖZ

[dost]

..Sensiz OLmadı..

Kaybolan neşemi şarkıda, sazda,
Bulmayı denedim, sensiz olmadı,
Felekten bir gece çalıp biraz da,
Gülmeyi denedim, sensiz olmadı...

Hasreti herkesten çok tanıyorum,
Bu zehrin üstüne yok sanıyorum,
Yaşlı gözlerimden utanıyorum,
Silmeyi denedim, sensiz olmadı...

Doğmanı bekledim battığın yerden,
Dönmeyı bilmedin gittiğin yerden,
Beni sarhoş diye sattığın yerden,
Gelmeyi denedim, sensiz olmadı...

Evlenmiş dediler, çıldıracaktım,
Resim, mektup, şiir, ne varsa yaktım,
İlmeği kaç defa boynuma taktım,
Ölmeyi denedim, sensiz olmadı...

CemaL Safi........

[karakule38]

Beni seviyormusun?
-...! !
-Tamam sen sevme ben seveyim.
Sen tutan olma ellerimi
Ama ellerime de yasak koyma.
Tamam öpmek istemiyorsan öpme.Ben öpeyim.
Ama alev alev dudaklarımla yakarsam bedenini;
Ne olur sitem etme...
Tamam sen seviyorum deme.Ben seveyim.
Ama ne olur sevgime sınırlar koyma.
'Seni seviyorum' diyorum 'özledim' diyorum.
'Biliyormusun bunları' diyorum
Yok birtanem bilmiyorsun.
Ah bir bilsen.
Bir seviyorum desen..
Hasretin dudaklarından dudaklarıma aksa...

Çiçekler bir başka açar.
Bir başka türlü eser rüzgarlar inan.
Ama ah bir tanem biliyorum.
Sevsen de söylemezsin.
Ölsen de hissettirmezsin
Ah sevgilim
Bilsem sen nesin!



Ismail Acarkan

[karakule38]

Hatırlarmısın gecenin bir vaktinde
Pencereni açıp yıldızlara bakardın,
Ben ise pencerenin kenarında duran
İki saksı çiçegi arasında açan
Yıldız gözlerine bakardım.
Bazen gülümser bazen ağlardın,
İçindeki arayışta kendimi arardım.
Oysa sen yıldızlarına adını koyarken
Ben ise saçlarının her bir teline bir isim koyardım.

Uzun kış gecelerinde pencerenin buğusuna
Parmaklarının ucuyla papatya çizerdin.
Bir çocuk gibi gülümser
Bir çocuk gibi dudak bükerdin
Ben ise içindeki saklı çocuğu gözlerimle severdim
ve bir cocuk gibi
Ağlardım, ağlardım, ağlardım...
Ama sen hala çocuktun görmezdin.

Limanda vapurları izleyişini izlerdim bazen,
Şaçlarını tarayan rüzgarı,
El salladığın vapurları kıskanırdım.
Oysa ki denizlerden daha derin,
Vapurların ufkundan daha gizemli yüreğime hiç el sallamazdın,
Çünkü sen çocuktun
ve ben bir çocuk gibi
Ağlardım, ağlardım, ağlardım...

Beyazlara bürünen güvercin gibi
Avucumdan uçup gittiğin gün,
Yüzünde gülücükler, saçlarına savrulan çiçekler,
Adım adım mutluluk dediğin yaban ellere yürürdün.
Oysa üstüne savurduğum umut karanfilini
Saçların taşımaz düşürürdü,
ve üstüne basıp geçtiğin zaman,
Bir volkan gibi
Yanardım, yanardım, yanardım...

Mutlu değilsin, öyle duydum tanıdıklardan,
Gözlerinden akan yağmurlar beni arar,
Vapurlara el sallamıyorsun artık.
Öyle masum bakıyorsun ki denizlere ,
Belkilerle baktığın vapurlardan çıkarım karşına diye.

Oysa ki o limanda yeni bir umutla
Kaybolan yıllarımın arasında seni hergün
Ararım, ararım, ararım...



İSMAİL AKMAN

[SAHmerdan]

Anamın elleri şiirim

Bir eliynen hamurları yuğurur
Bir eliynen sacda nohut kavurur
Bir eliynen harmanları savurur
Benim anam gibisi yok dünyada



Bir eliynen ekin biçer orağnan
Bir eliynen lamba yakar çırağnan
Bir eliynen ahır kürer küreğnen
Çilekeş anma gibisi yok dünyada



Bir eliynen üzüm,çakıl ayıklar
Depiğiynen çamaşırı depikler
Ağşam oldu gapıları kusükler
Gariban anam gibisi yok dünyada



Ebem dırdırını bitirmez öter
Dedem işlerini pek gavi güder
Babamı sorarsan davara gider
Dertli anam gibisi yok dünyada



Hisari der ben anamı severim
Ele güne muhtac etmem severim
Her ne dirse buyruğuna giderim
Canım anam gibisi yok dünyada

[SAHmerdan]

Bir gece gökyüzüne kaldırınca başını
Görürsen bir yıldızın kaydığını,
Beni hatırla... ...
Bir gece icini hüzün kaplar da.
yüreğin sıkılırsa sebepsiz.
Beni hatırla...
Bil ki bir yerlerde düşünen var,
Bil ki bir yürek carpar inceden,
Bil ki hüzün kaplamış ruhunu,
Hayata küsmüş kadere küsmüş,
Birini görürden sokağında,
Beni hatırla...
Bir gün sessiz bir kalabalık,
Dudaklarda donmuş hıckırıklarla,
Eller üstünde taşınan bir yolcu,
Ebedi uykusuna uğurlanıyorsa,
Beni hatırla...
Birgün yolun düşerse eğer
Uzaklarda ıssız bir mezarlığa,

Gözünden süzülen bir damla yaşta,
Beni hatırla....

[SAHmerdan]

Zoraki mutluluğa değil
Kolay acıya dayanabilirmisin
Çekebilirmisin gözlerimde çileyi
Tutabilirmisin sana yanan bu yüreği
Elini yakarmışcasına hayal etmek yerine
Alabilirmisin sana ait olanı içinden
Korkular, yenilgiler yıkarda insanı
Ayakta durabilirmisin fırtına sonrası
Verilen sana,
Hazır mutluluk değil
Tadında emeğinde yapılandır
Hazıra dağlar dayanmaz
Ömür boyu sana kalandır
Acılar korkutacaksa,
Yaz esintisi yıkacaksa derinden
Bu sevgide ben yokum
Eğer ki,
Çekilen zorluk sevgiye katılıp
Gülünecekse acıya yeri geldiğinde
Kımılda biraz
Hadi tut elimi
İşte bu sevgide sonuna kadar varım!

[SAHmerdan]

Sönmüştü şehrin ışıkları büsbütün,
Yine her yer karanlık,sessiz
ve ben sensizim yapayalnızım,
Bu şehirdeyim akşamüstü buğulanmış gözlüklerimle,
Senin evinin taa öbür ucunda
Benim evim ise diğer öteki ucunda olan caddenin
Üzerinde yürüyorum titrek adımlarla aklımda bir tek sen.
Hatırlar mısın? Caddenin tam ortasındaki parkta buluşurduk ya bazen
Her 5 dakikada bir sönerdi parkın ışıkları.
O an korkardık ,titrerdik ,birbirimize,
Sarılmak isterdik hiç ayrılmayacak gibisine
Isınırdık birbirimizin kollarında,
Gözlerim gözlerini arardı,ellerim
Usulca dokunurdu teninin kokusuna...
Öpüşürdük doyasıya,gülümserdik,
Sanki ağlarcasına,
Ama 5 Dakka biterdi ışıklar,
Gelirdi şaşkın bakışlarla,
Gözlerinin içi parlardı senin,
Benimse içim kıpır kıpır
Heyecandan dolup taşardı,
Yıldızlar eşliğinde sohbet ederdik ,
Güneşin doğmasını bekler ve günün,
İlk ışıklarıyla evin yolunu gözlerdik.
Sonunda ayrılırdık ve her ayrılık,
Sonunda usanmadan,bıkmadan
Sana tekbir şeyi kekelemeden söylerdim
Seni seviyorum bitanem...
Şuan burada ışıklar yine söndü,
Her yer karanlık ve sessiz
Aklıma yine sen geldin.
Ben sensiz yapayalnızım bu
Şehirdeyim akşamüstü buğulanmış gözlüklerimle,
Karanlığın içine yürüyorum..

[SAHmerdan]

Seni Ben Gibi Seviyorum
seni tanımak
bir ömrü tanımakla eş değerde
ve
seni tanıyana dek
kendimi tanımamışım aslında

bir yıldız misali kaydın ve girdin ömrüme
seni ne zaman anlatmak istesem
suskun kalıyorum kendime bile
an oluyor
candan bir dost
an oluyor
sevecen bir arkadaş
an oluyor
sevgililerden daha sevgili
an oluyor
bir ana gibi şefkatli
ama her seferinde cesur yürekli

sesin sessizliğe ses veriyor oysa
ama çığlığın suskun
biriktirip gözpınarlarında buselik yaşlarını
içine bir şelale gibi akıtıyorsun da
yine de kimseye belli etmiyorsun
yüreğinin kasırgalarını
fakat ben anlıyorum
adım atışından
bir lokmayı ağzında tutuşundan
kirpiğinin üst üste iki kez vuruşundan
bekliyorum hep kopacak yerini incelen ipin
sen tam kopacağı zaman
oraya da bir düğüm atıyorsun da
yine şaşırtıyorsun beni

savaşıyorsun karanlıklarla aydınlık adına
elindeki dibi kalmış mumla
ve her defasında
karanlığı sen yakıyorsun
zifire bulanmış yerlerinden
aydınlatıyorsun yine bir köşesinden
umudun adı mısın sen?

sevmenin de bir zamanı var
yaşamın içinde olmanın da
bir sebebi var sana göre
tıpkı ölümün olduğu gibi
nedense ben seni hep dinliyorum
dinliyorum da
hep ışığı, mutluluğa giden yolu
senin gösterdiğin yönde buluyorum
her ne kadar sen o yöne gitmesen de
seni daima yanımda buluyorum
hayalet bir rehbersin sanki
cadı diyorsun kendine ama
sanki bir iyilik meleğisin
çok zorsun aslında
ama ben
iki kelimeyle ipin ucunu buluyorum

sabır taşı olsa çatlar ya bazen
sen o taştan bile sabırlısın
bu sabır nasıl olur? derken kendime
yüreğini avucuna alıp
içinde yetiştirdiğin umut tohumunu gösteriyor
yeşerecek bak köklenmeye başladı diyorsun
suskun kalıyorum
oysa umudun en tükenmiş hallerinde
kendi kabuğundan dökülen
bir çeltik tanesi gibi
yine kendine açıyorsun yetiştirdiğin umutla

sana ne halde gelirsem geleyim
bazen bitik
bazen yitik
bazen suçlu
bazen kırık
farketmiyor senin için
bitiksem tamamlıyor
yitiksem buluyor
suçluysam bağışlıyor
kırıksam tamir ediyorsun da
yine de kendine pay biçmiyorsun
bir kez ben demiyorsun

sonsuz bir sevdasın
tüm güzellikler adına
umutsun umutsuzluklara inat
çirkinliklere nispet
güzelliklerin anasısın
şefkatin diğer adısın
suskun bir çığlıksın
her daim sessizliğinin sesisin
kısaca sen bensin
ben sen

seni ben gibi seviyorum

[SAHmerdan]

ağlıyordu.
yol ve sokaklar onun gelişini bekliyordu,
ve özlüyordu onu tekir bir ****.
o ise pencereden yıldızları gözlüyordu,
o hep ulaşılmazı istiyodu.
onun düşleri hep imkansızlar içindeydi.

bir kuş olmayı ve uzaklara kanat çırpmayı istiyordu ve bu hiç bir zaman olmuyordu;
o bunu anlıyordu am dedim ya o hep imkansızı istiyordu.

ara sıra gözleri ufuklara takılırdı işte o anda onu kim görse uçuyor sanırdı.
bir kuş olmak nasıl bir duyguydu yada kanat çırpmak nasıl bir şeydi işte bunu ondan başka kimse bilmiyordu.

onu görmeyeli üç beş ay oldu
daha dün duydum o göklere kavuşmuştu,
bilmiyorum niye ve nasıl oldu bildiğim tek şey var o artık uçuyordu