Özel - Siir

[masal_1]

ah bilsen bir bilsen duyduklarımı

sanki bir dağ ağırlığı kalkacak üzerimden

ve nehirler boşalacak bir anda içerimden

sakın bilme...



anlatsan duyarım bütün güzellikleri

erir dağlarımın başındaki kar

sussan içerimde kıyamet kopar

sakın konuşma...



ha küreğe mahkum olmak prangaya vurulmak

ha görmemek gözlerini, ikisi de bir

bütün kördüğümleri çözecek gözlerindir

sakın bakma...



bir haberin gelse iki satırlık

yüreğim birdenbire kanatlanır yücelir

bir martı gibi çıkar kapına gelir

sakın yazma...



çıkıp gittiğinden beri, sessiz sedasız

başıboş kalan esir, zindanda yatan hürüm

dönmezsen çaresiz kalır ölürüm

sakın gelme...



işte dağlar, taşlar şahidim olsun

yüzüme bakma, konuşma, yazma istemiyorum

dipsiz karanlıklara bağırıp duruyorum

sakın işitme...


YAVUZ BÜLENT

[masal_1]

seni yaşadıktan sonra anladım
bana sensin mahşer nuru, kol-kanat
içimde şahlanıp duran huysuz at
dizginsiz gemsiz değil!


unuttum gözyaşı döken kadını
ördüm gerçek aşkın ruh mihrabını
bir yay gibi gerdim göğe adını
gönül kubbem artık alemsiz değil!


benim neme gerek yıldız, dolunay
rahatlığa paydos, çileye hayhay
ne kuştüyü yatak ne ruhsuz saray
günlerim İbrahim Etem'siz değil!


açılın açılın kalabalıklar
içerim zemheri, dışarım bahar
bir alev halinde geçtiğim yollar
Hallac-ı Mansur'suz, Keremsiz değil!


uzakların daha uzaklarına
büyük zaferlerin nur tabakalarına
seni yazdım ebemkuşaklarına
ellerim çaresiz, kalemsiz değil!

YAVUZ BÜLENT

[OSMANLIOGLU]

.

[masal_1]

Demedim mi bu hasret bitirir seni
Ay dolanır gider, yalnız kalırsın
Her gün yeni baştan dağılır, ufalırsın
Demedim mi yüreğim sevme!

İşte ne gözyaşı, ne yemin, ne söz....
Geri dönen hangi güvercinin var?
Senin hangi çiçeğini sakladı bahar?
Demedim mi aklım, inanma!

Bir gün naza çeker kendini demedim mi?
Görmesen zindana döner bu şehir...
Görsen, umursamaz, aldırmaz kafir
Demedim mi gözlerim bakma!

Demedim mi bu ürperten sıcaklık...
Bu taze güzellik kaybolur birgün?
Sonra boşu-boşuna aranır, dövünürsün
Demedim mi ellerim dokunma!

Demedim mi bir gün susar şarkılar
Sesine ses veren rüzgar olur...
istediğin kadar artık bekle dur...
Demedim mi kulağım duyma!

Birgün çıkıp gideceği belliydi
Ayan-beyan belliydi anlayamadın.
Başka bir rüyada şimdi o kadın
Demedim mi kollarım sarma!

Bütün çektiklerim senin yüzünden
Gölge bile geçirmezdin bir zaman üzerinden
Ah! şimdi paramparça oldun binbir yerinden
Demedim mi gururum kırılma!

[masal_1]

Perişan yaşadım gittin gideli,

Sende acıları tanıyacaksın***8230;

Bana çektirdiğin sevda bedeli,

Dilerim karalar bağlayacaksın***8230;



Bir dünya kurdunki viranelerden,

O mekanda asla, olmayacaksın,

Gönülsüz yaşarım ne gelir elden,

Rastlarsan, halimi sormayacaksın***8230;



Ateş benden yanar, kahrıma düşse,

Erirsin yüzüme bakmayacaksın,

Bu vefasızlıkla bahtın gülmüşse,

Sende vicdan yokmuş, takmayacaksın***8230;

Ahmet Günbay Yıldız

[masal_1]

Bir uzak şehirdeysen
Yağmurlar yağıyorsa
Buğulanmış camlara adımı yazıyorsan
Bir sigara yakıpta hayeller kuruyorsan
İtiraftır bu şarkım
Dinle hala seviyorsan

Belki yaş görmedinsen gözlerimde
Bir mavzer patlıyordu yüreğimde
Kuş gibi çırpındı kalbin ellerimde
Ben iki kere ağladım

Varsın olsun sen beni zalim bil
Ben hala unutmadım o yağmurda
Islandığımız o sokağı
Ve ayrıldığımız o kaldırımı
Ve işte o kaldırım çiğnedi benim hayatımı
Hiçbir yağmur ıslatamadı
Benim yüreğimi senin gözyaşların kadar
Sakladım kendimi
Gücüm yoktu seni kucaklayacak
Ve bir ömür taşıyacak kadar
Kaldıramadım belki bu ağır sevdayı
Ağlıyordun ben giderken
Gözyaşlarında boğuluyordum
Seviyor söyleyemiyordum
Hayellerini yıkıp gidiyordum
Bir hayat yakıyordum biliyordum
Küllerin ellerimdeydi sanki yanıyordu
Arkama bakmadan gidiyordum
Mecburdum seni terk ediyordum
Beni anlamadın
Giderken sen bi defa belki
Ben iki kere ağladım..iki kere ağladım..

Hasret bir deli rüzgar gibi
Savurup yakıyor bedenimi
Bırakıp gittiğim günden beri
vuruyor dağlıyor ciğerimi

Belki sen yaş görmedin gözlerimde
Bir mavzer patlıyordu yüreğimde
Kuş gibi çırpındı kalbin ellerimde
Ben iki kere ağladım

Hiçbirşey sızlatmadı yokluğun kadar
Yıllardır yüreğimde hatıran kadar
Yangınlar yakmadı gözlerin kadar
Ben iki kere ağladım.

Belki sen yaş görmedin gözlerimde
Bir mavzer patlıyordu yüreğimde
Kuş gibi çırpındı kalbin ellerimde
Ben iki kere ağladım

[masal_1]

Ben seni kocaman bi yürekle sevdim. Gözlerim değil, yüreğimdi seni gören. Sen damarlarımdaki kana karışıp, geldin oturdun zaten. Sen, benim en değerli yerimde, yüreğimdi olmalıydın, orada kalmalıydın.

Çok aşka ev sahipliği yapan bu yürek, ilk kez bu kadar kolay kabullendi seni. Herhangi bir konuk değildin artık. Bu yüzden ne ağırlama faslı vardı, ne de uğurlama. O yüreğin gerçek sahibiydin.

Şimdi sonbahar, kışa giriyoruz ya... Ben dört mevsim baharı yaşadım seninle. Çiçek çiçek açtın yüreğimde. Gökkuşağı zayıf kaldı, senin renklerin karşısında. Taze bir yaparak gibi yeşildin. Açelyaydın pembeliğinle. Üzerine çiğ taneleri düşmüş sarı güldün. Kırmızıydın bir ateş gibi. Ve maviydin... En çok bu renkle anmayı sevdim seni. Denize tutkundum, denizi sensiz, seni denizsiz düşünemedim.

Seni severken dünyayı da sevdim ben, insanları da... Kendime bile dar gelirken, içinde herkese yer olan bir hayatın sahibiydim artık. En kızgın, en tahammülsüz olduğum anlarda bile, seni düşünmek yetti bana. İçimdeki sevinç yüzüme yansıdı, güldüm. Beni böylesine güldüren senin sevgindi ve ben kaygısız, içten gülüşün ne demek olduğunu, nasıl güzel bir şey olduğunu anladım seninle.

Her şeye rağmen sevdim seni. Güçlüydüm ve aşamayacağım hiçbir zorluk yoktu. Koca bir kente, koca bir ülkeye kafa tutabilirdim. Sen elimden tuttuğunda, patlama hazır bir volkan gibi hissederdim kendimi. Menzil sendin ve ben o menzile ulaşmak için önüme çıkan her şeyi yok edebilirdim. Sana ulaşmamı engelleyecek her şeyi eritirdim, kül ederdim. Sana ulaştığımdaysa sakin bir göle dönüşürdüm. Ve o göle bir tek sen girebilirdin.

Sevdim ve hayrandım da... Her halin çekti beni. Duruşunu, uyumanı, gülmeni, kızmanı, şaşkınlığını, saflığını, kurnazlığını, çocukluğunu, olgunluğunu sevdim. Sesini de sevdim suskunluğunu da. Küçük oyunlarını, kaprislerini, sitemlerini, korkularını sevdim. Seni ve o doyumsuz sevdanı, uçarı sevdanı anlatacak kelime bulamadım çoğu zaman. Sığmadın cümlelere ve hiçbir cümle seni yeterince tarif edecek kadar derin olmadı.

Seni severken yorumlamadım. Çünkü sen yaşam kaynağıydın. Her gün yenilendim. Seninle çoğaldım, büyüdüm. Eksik kalan neyim varsa tamamladın. Ölmeyecektim çünkü sen ölmezliğin ta kendisiydin.

Sevdim işte ötesi yok...

[OSMANLIOGLU]

.

[OSMANLIOGLU]

.

[masal_1]