Şimdi Sonbaharım...
Şimdi sonbaharım,
Dallardan tek tek düşen benim.
Sürüklenen o kuru yapraklarım, yol kenarlarında
Şimdi deli deli esen rüzgarım.
Şimdi sonbaharım,
Kanadım yok ki göçeyim.
Dağılan gri bulutlarda,
Nemli, küçük bir zerreyim.
Şimdi sonbaharım,
Güneşin sızamadığı bir kayanın içinde
Yazdan kalma papatyayım; ölüme mahkum
Az sonra solarım.
Şimdi sonbaharım,
Yaz gülüşlü dostları da götürdü rüzgar,
Gözlerimden yollara uzattığım
Onca bekleyişleri yıkadı yağmur.
Şimdi sonbaharım,
Akşamlar çöküyor duman duman
Rüzgarın üflediği toz tanesi zaman
Ben, kaldırımlara çarpan dolu taneleriyim.
Şimdi sonbaharım,Ümitler can çekişmede
Şimdi yağmurlarda yıkanıp, karla örtünmek zamanı
Kışa mahkum bir faninin ebedi kuytusunda
Yaşanmamış baharları düşlemek zamanı...
benim sonbaharim..
Ağaç şeklinde