Seni içiyorum her yudumda
Sesin çınlıyor kulaklarımda
Dışarıda rüzgar
Seni getiriyor sanki bana
Ve gece, zifiri karanlık ;
Umutsuzluk, yalnızlık
Çok dokunuyor bana
Sıcacık ellerini arıyorum o anda
Bakıyorum ki yoksun yanımda
Düşünemiyorum sensiz bir yaşamı
Yıldızsız geceye benziyor
Ya da yapraksız bir ağaca
Bu gece bulutlar bile ağlıyor
Ayrılığımıza
Göz yaşlarım yağmur olup,
Akıyor sonsuzluğa
Sana ulaşır belki diye
Rüzgarla konuşup dertleşiyorum
Bana kokunu getirsin istiyorum
Sesini kulaklarımda hissedip
Ömür boyu mutluluk düşlüyorum
Birden soluyor tüm hayallerim
Elimden düşüyor resmin
Meğer yalanmış hep sözlerin
Tutunduğum dal kırılıyor o zaman
Sonsuz bir boşluktan düşüyor
Bir uçurumun dibinde buluyorum kendimi
Sen , sen ise;
Fırlatıp atıyorsun , elindeki kalbimi!...
|
Ağaç şeklinde