Bizi güllerin iklimi tüketti
Toprağı yaran filize vurulduk
O vahşi beyaz at alıp başını gitti
Bir yaz yağmuru gibi unutulduk.
Sığ yanlarımız oldu ara sıra
El yordamıyla dalarken hayata
Bir parça telaş, bir parça ümittik
Hiç yetişemedik o vahşi ata.
O vahşi atlarla beraber
Ah şu içimizdekiler
Sanki sökülürcesine, sanki sökülürcesine,
Sanki sökülürcesine
Gitti gider.
Bize bir gün çelişkisi yetti
Dudağı yoran bir söze kırıldık
O vahşi beyaz at tutuştu yelesinden
Kaldığı yerden başlanır mı artık.
Hiç ayrılmayız derken bir ucundan
Aşk doğa yitirdiğimiz ilan aşktı
Ben sana kıydım, sen bana gücendin
Ve durduramadık o vahşi atı.
O vahşi atın ardından ah şu aramızdakiler
Hiç yaşanmamışçasına, hiç yaşanmamışçasına,
Hiç yaşanmamışçasına
Uçtu gider.
Söz: Yusuf Hayaloğlu
|
Ağaç şeklinde