Kendimden yoruldum ...
Surekli maske takmaktan
Icim Kan aglarken
Insanlara gulmekten yoruldum
Cok sinirliyken bile
Sakin olma zorunlulugundan yoruldum
Hickirarak aglamak isterken
Gozyaslarimi icime akitmaktan
Delice severken icimden daglara denizlere
Hoyratca esen ruzgara topraga kuslara
Seviyorum diye haykirmak isterken
Susmaktan yoruldum
Usulca gectim bu sehrin sokaklarini,
Aksama vardim.
Siirler yazdim sevdigim sana
Anladim ki;
Seni sevmek bambaska mevsimmis bana.
Bilenler bilirdi
Çok sevmiştik biz
Çok!
Ben gönlümden
Sen dilinden...
AnLam yükLediğim tek şey yabancıLığın...
YokLuğun biLe acıtmıyor canımı ama bu yabancıLık kanatıyor yüreğimi...
Benim Gitme Zamanım Geliyor yavaş yavaş..
Çünkü Aşkımıza Biçtiğimiz Ömür sona Yaklaşıyor..
"Elveda" diyesim de gelmiyor içimden...Kahretsin...!!!
Düşlerim böyle dağınık değildi eskiden.
Kara bulutlar gibi kümelenip bir yere,
acılarım yüreğimde çöreklenmezdi gece yarılarında.
Özlemlerim hiç bu kadar uzak olmamıştı gün ışığına.
Hasret bu kadar büyümemişti.
Şimdi göçebe olmuş yüreğimle
her sabah yeni yolculuklara çıkıyorum.
Gün ışığına çoğalmış hasretimle
hızla kaçıyorum kara ağızlı tünellerin içinden.
Umudun türküsünü söylüyorum öksüz bakışlarımla.
Seviyordum çocuksu bakışını.
Her yere ayak uyduran,
o çılgın rahatlığını.
Ve yerinde kullandığın,
olgun tavrını seviyordum..
Her şeyinle hoşuma gidiyordun
ve bana,
her şeyinle çekici geliyordun..
Ben sana hayrandım,
ama sen bilmiyordun..
Söyleyemedim sana..
Attığım her yeni adımda,
risk alarak başlardım hayata.
Ama,
sana karşı kumar oynayamadım,
rest çekemedim hayata.
Seni kaybetmekti,
sevginin yanında
sevgimin yalnız kalmasıydı korkum
ve ben bunu,
bir türlü göze alamıyordum...!
KENDIMI KISACA OZETLEMEK ISTEDIM SIMDIKI RUH HALIM..ah ayrilik yaman ayrilik her biri dertten ala yaman ayrilik..
ben..(cimcimeniz)
Normal
