Fil ile Kurbağa - Barış Manço
Çok zamanlar önce kara orman içinde
Yalnız başına tek bir erkek fil yaşardı
Bir gün dolaşırken nehrin kenarında
Kendi gibi yalnız kurbağaya rastladı
Gözleri birleşti kalpleri birleşti sevgiyle
Elele verdiler yanyana geldiler sevgiyle
Bütün kuşlar sustu akan ırmaklar durdu
İki kalp ile çarpti bütün orman bir anda
Nehrin kenarına uzandılar yanyana
Rüzgar fısıldarken dallarda yapraklarda
Hayaller kurdular her sevişen mutlu bir çift gibi
Uyuya kaldılar rüyaya daldılar onlar gibi
Birden sıçradi fil uykudan uyandı
Boş yere yanında kurbağayı aradı
Kabus zannettiği korkunç rüya doğruydu
Sevgilisi yanında cansız yatıyordu
Bir fil ancak kendi cinsinden bir fili severdi
Koskoca aşkı vücudu gibi çok ağır geldi
|
Ağaç şeklinde