Özel - Siir

[sudenur]

HASRETİNDEN PRANGALAR ESKİTTİM

Seni, anlatabilmek seni.
İyi çocuklara, kahramanlara.
Seni anlatabilmek seni,
Namussuza, halden bilmeze,
Kahpe yalana.

Ard- arda kaç zemheri,
Kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu.
Dışarda gürül- gürül akan bir dünya...
Bir ben uyumadım,
Kaç leylim bahar,
Hasretinden prangalar eskittim.
Saçlarına kan gülleri takayım,
Bir o yana
Bir bu yana...

Seni bağırabilsem seni,
Dipsiz kuyulara,
Akan yıldıza,
Bir kibrit çöpüne varana,
Okyanusun en ıssız dalgasına
Düşmüş bir kibrit çöpüne.

Yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin,
Yitirmiş öpücükleri,
Payı yok, apansız inen akşamlardan,
Bir kadeh, bir cıgara, dalıp gidene,
Seni anlatabilsem seni...
Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır
Üşüyorum, kapama gözlerini...

Ahmed Arif

[sudenur]

çocuğluğumun saklambacındayım,
saklandığım yerde kendimi bulamıyorum.
ip atlamalarındayım masum günlerimin
ve kendi ipime dolanıyorum.
Arkadaşıma bakıyorum,
''sen atla diyeceğim'' yutkunuyorum.
bir bacağı olmayan arkadaşıma
niye bastı o mayına diye kızıyorum.
günahsızlığımıza çare olacak bir barış diliyorum yarınlardan.
yaralanıyorum, ağlıyorum.
Tüm atılan mermilerden kaçabilecek
**yarış ayakkabıları icat etmek istiyorum.
Yıkılmış sinema duvarlarının
kan ile yazılmış yazıları var
ama ben başka renkler verin bana istiyorum..
Verin ki üzerine hayal resimleri yapabileyim istiyorum.
Bu sinamada oynayan,
**kurşunla öldürülmüş bir anne nasıl geri gelir? filmine gitmek istiyorum.
bacağı olmayan bir çocukluğumun arkadaşı ile mayın tarlasında değil,
papatya kırında koşmak istiyorum.
ben barış diliyorum yarınlardan..
Evlerin bombalanma gürültüsü ile sıçradığım uykumda, ölüm değil,
yaşam rüyaları görmek istiyorum.

dostu tanımalıydım, düşmanı değil,..
nehirlerde berrak bir su istiyorum
yüzebilmek için..
kan akan, ceset sürükleyen
bir dereye bakamıyorum.
uyuyorum, kapatıyorum gözlerimi
--açıyorum--
bir başka korkuyla irkiliyorum.
***yanımda çok ölü, çok kan,
çok savaş var..
ben ölüm ile oynamak istemiyorum.
başımı kaldırdığımda gökyüzüne üzerime mermi yağdıran bir ucak değil,
ucurduğum uçurtmanın dansını görmek istiyorum.
ben savaşla oynamak istemiyorum.
Ne anne bıraktınız bana,
ne memleket,
ne arkadaş,
ne de oyuncak..
Siz oyunbozanlık yaptınız.
Ben oynamıyorum.
ben ölümün arkadaşlığını sevmiyorum..

[sudenur]

Yarin Gibi Birseysin SEN


Birkaç damla gözyası dökebildim bu sevda icin ,

Gecelerce dusledim seni ve susledim seni


Pembe duslerimde kara gecelerde,


Elimden baska sey gelmedi.......


Ulasilmaz oldun benim icin caresizdim,


Söylesene sen mi bana erken geldin ben mi sana gec kaldım...!


Uzaksın, yakınsın, özlenensin ama dün değil yarın gibi şeysin sen...

[sudenur]

Ankara'da Anarşist Bir Senfoni*

Gittin işte,
oysa bu kente yetecek kadar ağlamıştım ben
her aşk derdin,vazgeçmektir başka bir aşktan
her umut bir intihar***8230;bilirsin***8230;

An-karaydı,
b-ela bir uykuydu aşk
gözlerinin buğulu bebeğinde
ve
ölmekle kalmak arasındaki bağlaçtı
gözlerine ramak kala yaşadığımız inat***8230;
oysa ne çıkardı
çıkmaz bir Ankara sokağında yenilgimizden
çocukluğumuzdan kalmaydı hepsi de
doğmuşuz,
doğruymuşuz,
doğuluymuşuz
hepsi bu!

Gittin işte
oysa bu kente yetecek kadar ağlamıştım ben
nasılsa bakirdir derdin her aşk kendini kirletmeye
her aşık birini terk etmeye***8230;bilirsin***8230;

An-karaydı,
büyürken içimdeki yara
sana hep can diyordum,
sen b-ela gözlerinin buğulu bebeğine gizlenirken
ben
Türk***8217;çe şiirlerde seni
hep Kürt***8217;çe seviyordum***8230;

Gittin işte
oysa bu kente yetecek kadar ağlamıştım ben
bir bölü bilmem kaç ölçeğinde kaybolduğum
bir haritadır yokluğun***8230;bilirsin***8230;

An-karaydı
b-ela bir uykuydu aşk
gözlerinin buğulu bebeğinde
ve
bütün kutsal kitaplar orda kaybolurdu
oysa
gözlerini anlamak,
kutsal bir kitabı anlamaktan daha da zordu.

Gittin işte,
oysa bu kent ikimize yetecek kadar ağlamıştı
ceylanın son bakışı avcının namlusunda
yüzümde bir çığlık patlar
sana kal diyemem...bilirsin...

ama dön ne olur
bu anarşist senfoni artık burada bitsin***8230;

[sweettt]

Ben yürürüm yana yana
Aşk boyadı beni kana
Ne âkilem ne divane
Gel gör beni aşk neyledi

Gâh eserim yeller gibi
Gâh tozarım yollar gibi
Gâh akarım seller gibi
Gel gör beni aşk neyledi

Akar suların çağlarım
Dertli ciğerim dağlarım
Şeyhim anuban ağlarım
Gel gör beni aşk neyledi

Ya elim al kaldır beni
Ya vaslına erdir beni
Çok ağlattın güldür beni
Gel gör beni aşk neyledi

Ben yürürüm ilden ile
Şeyh anarım dilden dile
Gurbette halim kim bile
Gel gör beni aşk neyledi

Mecnun oluban yürürüm
Ol yâri düşte görürüm
Uyanıp melûl olurum
Gel gör beni aşk neyledi

Miskin Yunus biçareyim
Baştan ayağa yareyim
Dost elinde avareyim
Gel gör beni aşk neyledi






YUNUS EMRE

[dost]

Sen Sen Sen...

Bir dağbaşı yalnızlığı yaşıyorum yeniden.,
Dağbaşı yalnızlığı ölümden beter.
Hiç kimse aramasa sormasa beni
Sen gelsen yeter..

Huzur ellerinin güzelliğidir.
Gözlerin karşımda mutluluk denizi.
Her sabah soframızda ekmeğimizi
Sen bölsen yeter..

Yüreğim seninle yaylalar kadar serin
Ne bir çizgi hasret, ne bir nokta gam
Yayla dumanı gibi gözlerime her akşam
Sen dolsan yeter..

Bende çaresizlik sonsuz kördüğüm.
Bende sabır sende naz..
Gündüzünden vazgeçtim düşümde biraz
Bir yüz görümlüğü sen olsan yeter..

Duymasa da hiç kimse şâir gönlümün,
Sende karar kıldığını...
Ve içimin şerha şerha yarıldığını,
Sen bilsen yeter..

Bir gün duysan bittiğimi, tükendiğimi..
Çıkıp gelsen uzaklardan korkulu ürkek..
Bir incecik dal gibi üzerime titreyerek,
Eğilsen yeter...........


Yavuz Bülent Bakiler......

[sudenur]

EĞER..


Eğer sonbaharda geliyor olsaydın
Yazı yok ederdim
Yarı tebessüm ve yarı inkarla,
Uçardım ev kadınları gibi.
Eğer seni bir sene sonra görebilseydim,

Ayları yumak gibi sarar,

Değişik çekmecelere koyardım,

Birbirlerine karışmasınlar diye.

Eğer asırlar ertelenseydi,

Onları parmaklarımla sayıp,
Hesaplardım, Van Dieman'ın ülkesine

Parmaklarım düşene kadar.

Eğer bu hayatın sonunda

Herşey kesin ve gerektiği gibi bizim olsaydı,
Yaşamı bir kabuk gibi öteye atar
Ölümsüzlüğü seçerdim.
Ama şimdi ne zaman biteceği belirsiz
Bu hatıralar

Beni öldürdüğünü sezdirmeden

Bal arısı gibi dürtüyor.


Emily Dickinson

[sudenur]

Kalbim, unutacağız onu,
Bu gece, sen ve ben.
Ben ışığı unutayım,
Onun sıcaklığını sen.

Unuttuğun vakit, söyle bana,
Ola ki düşüncem donar.
Acele et, oyalanırken sen,
Hatırlayabilirim tekrar.

***

Bir kitap kadar elverişli değildir hiçbir gemi
Uzak ülkelere götürmek için bizi.
Ve hiçbir atın şaha kalkmış
Bir sayfa şiire ulaşamaz hızı.
En yoksullar bile katılabilir bu tura
Kaçak yolculuk etmelere son,
Ne kadar hesaplı şu
İnsan ruhunu taşıyan fayton Emıly Dıckınson

[sudenur]

Yaşadıklarımdan öğrendiğim birşey var...

Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği

İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Denize saatlerce bakabilir, bir kuşa, bir çocuğa
Yaşamak yeryüzünde, onunla karışmaktır
Kopmaz kökler salmaktır oraya

Kucakladın mı sımsıkı kucaklayacaksın arkadaşını
Kavgaya tüm kaslarınla, gövdenle, tutkunla gireceksin
Ve uzandın mı bir kez sımsıcak kumlara
Bir kum tanesi gibi, bir yaprak gibi, bir taş gibi dinleneceksin

İnsan bütün güzel müzikleri dinlemeli alabildiğine
Hem de tüm benliği seslerle, ezgilerle dolarcasına
İnsan balıklama dalmalı içine hayatın
Bir kayadan zümrüt bir denize dalarcasına

Uzak ülkeler çekmeli seni, tanımadığın insanlar
Bütün kitapları okumak, bütün hayatları tanımak arzusuyla yanmalısın
Değişmemelisin hiçbir şeyle bir bardak su içmenin mutluluğunu
Fakat ne kadar sevinç varsa yaşamak özlemiyle dolmalısın

Ve kederi de yaşamalısın, namusluca, bütün benliğinle
Çünkü acılar da, sevinçler gibi olgunlaştırır insanı
Kanın karışmalı hayatın büyük dolaşımına
Dolaşmalı damarlarında hayatın sonsuz taze kanı

Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı büyük yaşayacaksın, ırmaklara, göğe, bütün evrene karışırcasına
Çünkü ömür dediğimiz şey, hayata sunulmuş bir armağandır
Ve hayat, sunulmuş bir armağandır insana.



Ataol Behramoğlu

[sudenur]

ERKEKLER HEP YALNIZ AGLAR






"GECELERCE SU TASIDIM DEGIRMENLERINE GOZYASLARIMLA
GEL GORKI MENDILIM BILE OLMADIN"

Gunlerdir sinirinda yasiyoruz askin
Gunlerdir ucurumunda
Bu kacinci atisim kendimi
Kollarindan yalnizliga
Bu kacinci darginlik
Bu kacinci barisma

Belliki
Sensizlige surgun artik bu gozler
Sensizlige surgun bu dudaklar,bu eller
Simdi yorgun bir cinar gibi kalbim
Artik sana degil
Sensizlige yaslanacagim
Hoscakal guzcicegim hoscakal
Seni artik
Gozyaslarinla islanmis
Yastiklara birakacagim

Oysa yillarca
Yemyesil bir orman koyunde sakladim gozlerini
Dagbaslarinda coban atesleri yaktim usumesin diye
Ellerine kor gecelerin karanliginda sarildimve haykirdim
En dipsiz kuyulara adini
Ezberlettim seni kurtlara, kuslara
Sense beni sokaklara vurdun
Ve en zehir sarkilara

Bilirsin
Ruzgara bicak
Yagmura ates
Buluta kursun islemez
Sende oylesine vurdunki beni
Artik bana
Hicbir aci kar etmez
Neylersin

Once melekler terketti bizi
Sonra masmavi dusler
Opusler,gulusler,cicekler
Buyusu kalmadi artik kavusmalarin
Bundan boyle
Bizi her kosede
Bambaska bircehennem bekler

Sende bundan boyle
Ici bos sarkilarla avut kendini
En ucuz asklarla yika kirli ruhunu
Acilirsin
Taslar yosuna sarilir bilirsin
Sarmasik duvarlara
Sende yalnizliga sarilirsin
Ve Kadinsin
Aglayabilirsin gonlunce
Gozyaslarin pinarlar misali caglar
Ama unutmaki erkegim ben

Ve ERKEKLER HEP YALNIZ AĞLAR...