Topal Sevda
Dün sahilde karşılaştık...
Biran gözüm ısırdı, sonra birden tanıdım
Düşmemek için zor tuttum kendimi
Bacaklarım titredi, bir ağaca yaslandım...
Yırtılan bir mektup gibi
Sisli hatıraların gerisinden bakıyordu...
Eski bir sevdanın durulmamış nehirleri
Çırpınarak yüreğime akıyordu.
Hatırladığım bir sonbahar günüydü,
Karşımızdaki yeni eve taşındılar
Bütün gün bakışıp duruyorduk
Gözleri sanki birer kurşundular!.
O zamanlar ben, zıpkın gibi bir çocuktum;
Liseye yeni başlamıştım
Onun saçlarını geriye savurup
Çapkınca gülümsemesinden hoşlanmıştım...
Ne zaman cama çıksam, karşı balkonda
Itırlı bir çiçek gibi tütüyordu
Ne zaman buluşalım desem, olmaz diyordu
Mektuplaşmak ona yetiyordu...
Bir Temmuz akşamıydı, unutmam
Yazlık sinema daha yeni dağılmıştı;
Bahçe kapısında sıkıştırıp öpmüştüm,
İçeri kaçıp saatlerce ağlamıştı...
Sonraları çok konuştuk, gezdik
Bazen ağlaşıp bazen gülüştük
Çılgın gibiydik, her firsatta buluştuk,
Uluorta öpüştük, herkesin diline düştük...
Ailesi baş edemedi, Mersin***8217;deki halasına gönderdi
Hiç arayıp sormadım
Ben o sıralar devrimci oldum.
Mahalleden ayrılıp yıllarca eve de uğramadım...
Dünyam değişmişti artık
Memleketin gidişatını hiç mi hiç beğenmiyordum
Forumlara, yürüyüşlere katılıyor,
Durmadan şiir okuyup, ajitasyon çekiyordum...
Ah o gençlik rüzgarı ah...
Ezilen insanları tek başıma kurtaracağımı sandım
Anarşik bir eylem sırasında
Seken kurşunlarla bacağımdan yaralandım...
Ameliyatın ardından yıllarca yattım içerde,
Dosyam bir hayli kabarmıştı...
Beni o nemli koğuşlarda
Vefakar anamdan başka hiç kimse aramamıştı...
İçerden çıkınca onu sordum
Bir astsubayla evlenip buradan gitmişti...
Oysa kibrit ağusuyla koluma dağladığım
İsmi hala silinmemişti...
Hayat devam ediyordu
İçkiye vurmuştum, unutmayı deniyordum
Pencerenin önünde, kuruyan bir çiçek gibi
Günden güne tükeniyordum...
Anam çökmüştü artık, ölmeden mürüvvet istiyordu
Bazan oturup dertleşirdik...
Kimsesiz bir kadın varmış, körmüş, olur demiş
Ben de fazla uzatmadım, evlendik.
Geçmişe ait ne varsa; mektuptu, resimdi.
Bir bir ayırıp yaktım ateşte.
Nasıl gittiğini sorarsanız, ne bileyim,
Kör-topal gidiyor işte...
Ne var ki, o hırçın saçları hep yüzüme savruluyor
Balkona her baktığımda.
Pişmanlık, bir eski yara gibi
Hala kımıldayıp duruyor onu hatırladığımda.
Biliyorum, onunla olsaydım
Böyle kavga edip durmazdım yüreğimle.
Biliyorum, bu sevdayı ben yıktım,
Ben öldürdüm bu hoyrat ellerimle.!
Dün sahilde karşılaştık
Bir an boş bulundum, sendeler gibi oldum
Öyle bir baktı ki, ben o gözlerde
Bir ömrün bütün acılarını buldum...
Bir şeyler söylemek ister gibiydi
Başını eğip, gitti çocuklarının yanına
Nedendir bilmiyorum, fakat
Girmek istemedi sanki, kocasının koluna.
Ardından koşup durduramadım, ona soramadım
Öylece donakaldım.
Çünkü o anarşik eylemden beri
Ben artık deynekli bir topaldım!..
Şair : Yusuf Hayaloğlu
|
Normal
