Tarih- Askerlerimiz- Şehitlerimiz Ve O Tür Paylaşımlar Burada...

[Posthumus]

Anacığım

Anacığım,
Dün gece siperde uyuyakalmışım,
Düşümde, beyaz bir at, beyaz bir kalpak
ve beyaz bir yamçı gördüm.
Düşümde şehitleri gördüm...
dedemi gördüm, babamı gördüm,
Cehennemi ve cenneti gördüm,
Seni cennette gördüm,
Bak ben sevinçteyim, üzülüyor muyum,
Sen ağlama anam.

Anacığım,
Dün gece siperde uyuyakalmışım,
Düşümde şehadetimi gördüm,
Şehitler ölmez
Sen ağlama anam.

Bir gün ana, ana bir gün...
Cesedimi ceddimin al kanına bulanmış,
Kanlı bir kefen içinde,
paramparça getirirlerse önüne,
üzerime kapanıp, yağmur yağmur ağlama yüreğime.
Bir gün ana, ana bir gün...
Zafere koşan atların, nal seslerini duyduğunda,
Beni, düğün yapan naiplerin arasında arama,
çünki ben, hürriyet körükleyen bir akordiyonun,
zafer müziğinde geleceğim kucağına,
Sen ağlama anam.

Ağlama anam,
Ağlama Şah-ı ceylan gözlerinden,
yıldızlar kaymasın,
Sönmesin umudundaki yakamozlar,
her zaman parıldasın,
Sen şehit anasısın, sen benim anamsın,
Sakın moskof feryadını duymasın.
Ağlama anam.

Anacığım,
Bilirim aylardır beni beklersin,
Her sabah sofraya boş bir tabak koyarsın.
Taze yağ sürersin, ekmeğimin üstüne,
Sütten kaymak ayırırsın benim için, severim.
Ve her gece, her gece duaların keskinler kılıcımı,
Anacığım...
Bugün kesilecek yarınların arkası,
Kesilecek boynuna sarılma umudum,
Artık sütten kaymak ayırma,
Taze yağ sürme ekmeğimin üstüne,
Ve artık bekleme beni,
Bekleme dönmeyeceğim.
Çünki ben bugün,
Vatan için öleceğim,
Çünki ben bugün,
Şehadet şerbetini içeceğim.
Ağlama anam.

Anacığım,
İstemem eğer hür olmayacaksa vatanım...
Güneş doğmasın, doğmasın güneş,
Yer yarılsın, gök çatlasın,
kafdağları başıma yıkılsın, başına yıkılsın.
Toprağım kurusun, sararmasın ekinler,
Evim, barkım yıkılsın.
İstemem eğer hür olmayacaksa vatanım
güneş doğmasın, sabah olmasın,
Yeter ki moskof üzerinde gezmesin toprağımın.
Ağlama anam.

Ağlama anam,
Bari sen ağlama,
Sevdiğimin ağladığını görmeden ağlama,
onu eller sevmeden,
atıma moskof binmeden
göklerden kanlı, şanlı bayrağım inmeden
ve şehitlerin ağladığını görmeden ağlama,
Vatanımın ağladığını görmeden ağlama anam.
Anam ağlama.

Oğuz Hüseyin Özdemir

[Posthumus]

Gökyüzünden Düşen Şiir

Sene 1453;
Başımızda fatihler fatihi Mehmed,
Arkasında azimli, hırslı bir güç.
Bir el işaretiyle "Allah, Allah..."

Hep beraber saldırdık düşmana.
Baştan veda ettik dosta ve cana.

Kılıcım, ucunda kan lekesi ile sağ elimde,
Hançerim, düşman göğsüne girmeyi beklemekte.

Omuzumda yayım, kutusunda abrışım,
Başımdaki miğfer, benim can yoldaşım.

Silah arkadaşım Mehmet, yanımda mırıldanıyor;
"Allahım bana yardım et, bacağım fena kanıyor."

İmanla dolu kalbimiz hep beraber çarpıyordu,
Bu güven ile kimsede korku kalmıyordu.

Onur ve zorlukla geçirdik savaşı,
Sayısız şehit verdik.
Şehitler hiç görmezler musalla taşı.
Ama başları dimdik.

Ben de bir şehidim, kutsal mekana vardım.
Rumelideki toplu mezarda ben de vardım.

Artık mezarım falan yok, kimse aramasın.
Sadece Allahım var, herkes Ona inansın.

Şehit olan herkes gibi ben de hiç ölmedim,
Cennetin en güzel köşesidir benim yerim.

Şimdilik yukarıdan insanları seyrediyorum,
Aşağıya baktıkça "iyi ki şehidim" diyorum...

[alatoo]

ŞAHADET VAR!

Vatan yolunda kurbanlar adanan

Toprağı kan ile besleyen şehitler veren

Senin için anadan,babada, yardan ayrılan

Yılmadan yıkılmadan senin için şehitler veren

Şehitlik için şahadet için biz burdayız!

Fedadır sana son damlasına kadar kanımız

Toprak yeni bir ölüme hazırlanmışsa biz hazırız

Hüzün yok! korkmak yok!şahadet var

Vatan için sevği için sonunda şahadet var

Bu kanlı topraklarda ne canlar yaşayacak

Benim kanım bu canlar için fedadır.

Çoskun bir dere gibi akan kanım!

Kardaşım kaz mezarı belki orda ben yatarım

Şehit olsamda kanlı toprağımda ben yatsam....
Ertuğrul ZENGİN

[Posthumus]

Ey Nebi -Naat-

Ey nebi,
Sen yürürken dağlar titrerdi
Bulutlar üzerinden hiç eksilmezdi
Yağmur senin eserindi
Çöldeki güller seninle yeşerdi
Ey Resul, hüzzam çiçeklerinin yağmurusun
Ruhunla Fethettiğin diyarlardan geliyorsun
Buram buram terleyen şarkılar seni konuşsun
Ölümsüz sevdaların, mutlu sonusun, sembolüsün

Hasretin vuslata döner mi bilemem
Ağlasam gözyaşları mı silemem
Kalbimde filizlenen aşkını söndüremem
Ey nebi, seni rüyamda görmek yetmez bana

Gönül çölümde açan bir gülsün
Bana da şefaat eyle, yüzüm gülsün
Ben sevdaların yenik süvarisi
Senin yolunda kılıcım demirde dövülsün

Islak bakışında, yağmura gebedir gözlerin
İmanı çağırır gönlüme sözlerin
Allah için yanar sönmez közlerin
Ey nebi, kuşlar kanadında taşır seni

Güller yaprağında kokunu saklar.
Sana aşıkların yanaklarında
Gözyaşları ırmak gibi vadi yapar
Sana kavuşmayı özlemek özlem topraklarında

Cömert dünyanın bencil insanlarıyız
Merhamet denizini kurutanlarız
Senin rahmetinden çok uzağız
Ey Nebi! Bizi affet senin duana muhtacız

Ey Nebi, bulutlar ağlardı sen ağladığında
Aynı secdeye baş koyduğun Haticenin mezarında
Ama davan öyle büyüktü senin
Bu acı neydi ki karda ateş kalırdı

Baktığın aynada hayalin olmak
En çok neyi isterdim, bilir misin?
Peygamber Mescidi yapılırken, taşıdığın taş olmak
Güneş olup seni terletmekten korkmak

Sen gitmedin ey sevgili
Elim gitti, ayağım gitti
Bedenime can veren yüreğim gitti
Sensiz öksüz, yetimim şimdi.

Ey mübarek kutlu beldenin efendisi
Soldu bahçemizde güllerin al rengi
Dikenler kanatır oldu sözlerini unutalı
İmanımız buz kalıbı, kin sevgiyi esir aldı

Nefis denen azgın at, bize hakim oldu
Hırs,ihtiras bütün benliğimizi yuttu
Kur-anın sureti, siretinin yollarını tuttu
Ey Resul, kalbimiz seni anmayınca pas tuttu

Çöl gecelerinde Ashabının okuduğu Kur-anla
Mest olurdu onu dinleyen nice melekler
Yürürken bile ağlardı Allah korkusuyla
Müşriklerin korktuğu korkusuz Ömer

Bütün cehennemi içine alacak kadar
Genişti Ebu Bekir Sıddıkın yüreği
Çünkü kalbini böyle güçlü yapan kor
Sana duyduğu aşkın meyvesiydi Ya Resulullah

Onu andıkça kılıcının pası silinirdi Alinin
Zülfikar kılıcı, kınından Allah için çıkardı
Hayber Kalesinin kapısını elleriyle kırmıştı.
Sen Müşriklerin önünden görünmeden geçerken

Senin yatağında senin yerine yatıyordu
Yürekliydi Ali Allahın arslanıydı
Sana biat eden yaşı en küçük yiğitti
Ey Nebi, sana inanmak bile bir başkaydı

Osman gibi servetimi senin yolunda
Senin davan için harcamak vardı
Değil bir kere, bin kere ölmek bile az gelirdi
Hamza kadar olmasa da
Senin yanında savaşmak vardı Ya Resulullah

Ey Nebi; ne zaman o gül şehrine gelsem
Bastığım her yer gül kokar
Gönül ayrılmak istemez senden
Ömrümde bir kez yollarında ölsem

Bismillah demen kafiydi silerdi kılıçların pasını
Ashabın yarışırdı vermek için senin yolunda canını
Namazdayken bile omzunda taşırdın Hüseyinle Hasanı
Ey Nebi, sen bülbülün gülü, sen sevdaların gönülüsün

Ey nebi sesini duyur bize
Sesini duyur hasretinle inleyen gönüllere
Bir bengisu ol kurak kalbimize
Çöle dönüşmeden ruhumuz
Sevginle yeşersin umudumuz

Ey nebi, sen Medineye hicret etmiştin
Ben sana senin yoluna hicret ediyorum
Gül sözlü, gül yüzlü efendim, peygamberim
Varlığınla ruhuma nur salan güneşim
Şehitlerin arzusu gibi senin için bin kere öleyim

Senin hürmetine kabul edilir dualar
Seni anan kasideler gönüllere huzur sunar
Güllerin en güzeli senin ismindir ya Muhammed
Şefaatinle affedilir günaha batmış insanlar

Ey Nebi, seni bekleyen kuşlar özleminle dile gelir
Bülbüller susar, güller kırmızı rengiyle konuşur
Çölde dara düşen ceylan seni duyunca kurtulur
Boynu bükük güvercin senin zafer muştunla sevinir

Nur yüzünde, güneş kalbinde aydınlık sende
Hira mağarasında tefekküre dalıp gittiğinde
Uyanırsın aniden Hakkın "oku" emriyle,
Cebrailin kanatlarında okumayı bilmesen de
Ve sonra bir okuyuşta Kur-anı ezberlediğinde
Güvercinden bekçi olsam mağaranda
Seni saklasam ben yüreğimde

İzini örümcek, yüzünü güvercin gizler
Sana bir şey olsa Ayşenin kalbi sızlar
Vuslatınla açılır, kör karanlığa alışkın gözler
Ey Nebi, denizler ikiye yarılır senin doğuşunla

Gül baharı, bahar Nisanı bekler
İsa Peygamber senin geleceğini müjdeler
Saklanır hakikat yalanın toprağını deler gerçekler
Ya Muhammed! Gülüşün bir mehtaba benzer.

Hüznün lirik ritmine seyyah olan sevdam
Karanfilin koynunda ayak bastığın kumlara kilim olsam
Çiçekler balını dikenlerin gölgesinde saklar
Sözler deryasında inci olan sözlerinle çağlasam

İkliminde gönüllere ferah veren kelimelerin
Hiddet içinde sana gelenler sakinleşip durulur
Mümin olup ashabın olurlar saf değiştirir düşmanların
Yolunda ölenler çoğalır kızlar gömülmekten kurtulur

Yıldızlar ağlıyormuş, duydun mu ya Resulullah
Gözyaşları sel olmuş, zambaklar kurumuş ya Resulullah
Sen Rabbine kavuşurken ayrılık gam verir seni sevene
Sana kavuşunca şehitler cennette senin köşkünde
Şefaatini esirgeme bizde sana kavuşalım Ya Resulullah!

[Hasani]

'Güneş' şehitlerinin anısına

'Vurulmuş alnından tertemiz uzanmış yatıyor/
Bir hilal uğruna yarab ne güneşler batıyor...
Şehitlerimize son görev...


Hepsi kınalı kuzu...
Anaların, yarların gözbebeği...

Çoğu gönüllü talip olmuştu kara harekatına...
"Önce vatan" demiş, düşmüşlerdi karlı dağ yollarına...
Vatanlarından uzakta...
Vatanlarına GÜNEŞİ getirmek için çarpıştılar yüreklice...

Dondurucu soğukta, hain pusularla donanan dağlarda...
Şehit kanları ıslattı beyaz karları...
Güneş gibi kıpkırmızı al bayrağa sarılı döndüler baba ocaklarına...

Türkiye 'GÜNEŞ' şehitlerine ağladı bu kez...
Yürekler kor gibi yansa da "Vatan sağolsun" haykırışı yükseldi cenazelerden...
Ve bir de "Kandil'i almadan dönmeyin" sloganı...

YouTube Video

[fatkoc58]

....

leonking90´isimli üyeden Al***305;nt***305;

MEHMETÇİK

Mehmet daha çok küçüksün
Mehmet
Bilmiyorsun tabii neden bu sonsuz nöbet
O kadar vaktin olmadı zaten
Ama sen ümit etmeye devam et
Mehmet, bilemiyoruz Mehmet
Böyle mi sürecek bu ilelebet
Değişir mi dünya
Döner mi devran
Sen ümit etmeye devam et
Öyle bir karanlık kutu ki insan
Kimse hakiki bir cevap veremez sorsan
Söz dediğin insan icadi lisan
Ama sen yine de hep hayattan bahset
Mehmet gitmiyor gözün gözümden
Hiç büyümemişsin, tanıdım çocuk yüzünden
Kan geldi kederden özümden
Sen anacığını düşün çok dikkat et
Mehmet küçücüksün Mehmet
İnsan soyu böyle en nihayet
Öteki desen beriki desen

Kendini de bizi de Dünyayı da affet

[fatkoc58]

....

leonking90´isimli üyeden Al***305;nt***305;

MEHMETÇİK

Tarlada rençber,
Sınırda asker,
Tunç gibi gezer,
Aslan Mehmetçik.


Anası Vatan,
Babası Vatan,
Kalplerde yatan,
ASLAN Mehmetçik.


Yeldir aşar o,
Seldir taşar o,
Ölmez yaşar o,
Aslan Mehmetçik.

[leonking90]

çok hoşuma giden bir şiirdi.
tarihi eski.
revize etmek istedim.
Taşıdığın için teşekkürler.

[leonking90]

Ahmet Asker

Her Anadolu evladının hayatında askerliğin farklı bir yeri vardır. Bu, kültürümüzde çeşitli şekillerde kendini göstermektedir. Askere gidenler davul ve zurnayla gönderilir, onlara kurbanlar kesilir.Askerliğini yapmayana kız bile vermezler, Anadolu***8217;da.

Ahmet, saf bir Anadolu çocuğuydu. Her şeye safiyane yaklaşır, kimseyi kırmak istemezdi. Askerlik vakti gelmişti. O da diğer askerliğini yapanlar gibi arslanlar gibi gidip, askerliğini yapıp gelecek ve köyde havasını atacaktı. Belki de sevdiği kızla evlenecekti askerlik dönüşü, kim bilir!

Bu düşüncelerle gitti askere. Askerlikte nelerle karşılaşacağını bilmiyordu tabi. Gerçi askere gidenlerden birçok hatıra dinlemişti`, ama yaşadıklarıyla anlatılanların arasında dağlar kadar fark olduğunu sonradan anlayacaktı.

Havacı olarak yapacaktı askerliğini. Üç aylık acemiliğini Kütahya***8217;da yaptıktan sonra usta birliği İzmir Çiğli Hava üssüne çıkmıştı.15 ayını burada geçirecekti. Burada askerler, pilot adaylarının daha iyi eğitim almaları için geri hizmeti yapıyorlardı. Yani askerlik için rahat bir yerdi.İzmir***8217;in dezavantajı, yazın çok sıcak olması ve nemden dolayı da insanı bunaltmasıydı.

Acemilikte çok sıkıntı çekmişti. Saf olduğu için arkadaşları onun iyi niyetini suistimal ediyor, onu kendi menfaatleri doğrultusunda kullanıyorlardı. Ama o her şeye sabretmiş ve usta birliğine teslim olmuştu. Hava üssünde pilotların bağlı bulundukları filolar vardı. Ahmet de bu filoların birinde pilotlara hizmet etmekle vazifelendirilmişti. Mesai saatlerinde, pilotların çay, kahve gibi içecek ihtiyaçlarını karşılamaya çalışıyordu. Daha ilk günlerden itibaren safiyane görünüşüyle herkesin ilgisini çekmiş, sevgisini kazanmıştı. Mesaiden sonra bütün pilotlar evlerine gittiklerinde, filoda kalan askerler kendilerince gülüp eğleniyorlar, rahatça istedikleri her şeyi yapıyorlardı. Mesai içinde tabi ki ast üst disiplini içerisinde hareket ediyorlar, haliyle sıkılıyorlardı. O nedenle mesainin bitmesini dört gözle bekliyorlardı. Fakat akşamları nöbetçi subayın ani baskınları olmuyor değildi. Bu çok nadir olurdu.

Yine bir gün mesai bitmiş, akşam Ahmet ve arkadaşları kantinde televizyonun karşısına geçmişler, çaylarını yudumlayarak vakit geçiriyorlardı. Etrafı dağıttıklarının farkında değillerdi. O gece en belalı subayın, Yüzbaşı Hurşit***8217;in nöbetçi olduğunu unutmuşlardı. Belalı birisiydi. Hatasını gördüğü askeri topluluk içinde azarlamaktan zevk alırdı.

Hiç beklemedikleri bir anda nöbetçi subay filoya geldi. Onun geldiğini gören askerler hemen kendilerine çekidüzen vererek ayağa kalktılar. Nöbetçi subay ortalığın dağınık olduğunu görünce küplere binmişti. Öfkeyle, orada bulunan askerlere ateş püskürüyordu: ***8216; Siz ne biçim askersiniz? Burası ne böyle? Babanızın çiftliği mi burası? Hepinizi disco***8217;ya (askerde cezaevinin ismi discoydu) göndereceğim.***8217;

Bu arada Ahmet, şaşkınlığın verdiği ürpertiyle olanları izliyor, izlerken de kendi içinde düşünüyordu: ***8216; Bu olayı bu kadar büyütmenin alemi ne? Bu kadar bağırıp çağıracağına biraz daha yumuşak davranabilir. İşin ucunda ölüm yok ya! Zaten anadan, babadan, memleketten uzağız`, bir de bu olay***8230;hiç de çekilmiyor.***8217;

Ahmet bunları düşünürken nöbetçi subay hala öfkesini kusuyordu: ***8216;Size askerliğin ne demek olduğunu göstereceğim. Sizi ananızdan doğduğunuza pişman edeceğim ve sizi asla affetmeyeceğim.***8217;

Askeriyede rütbeler yıdızlarla ifade edilirdi. Bir yıldız sahibi teğmen, iki yıldız sahibi üsteğmen, üç yıldız sahibi yüzbaşı***8230;

Ahmet daha fazla dayanamadı ve nöbetçi subaya: ***8216;Komutanım!***8217; dedi. Açık olan pencereden eliyle gökyüzündeki yıldızları göstererek: ***8216;Milyarlarca yıldıza sahip olan Yüce Mevla, verdiği onca nimetine karşı, kendisine asilik yapan kullarını affediyor da`, omzunuza üç yıldız takmış olan siz, bu ufacık hadiseden dolayı bizlere olmadık laflar ediyor, bizi affetmeyeceğinizi söylüyorsunuz.***8217;

Ahmet***8217;in bu beklenmedik çıkışı karşısında herkes donakalmıştı. Nöbetçi subay da ne yapacağını şaşırmıştı.İstese Ahmet***8217;i üste itaatsizlikten disco***8217;ya gönderebilir, askerliğini uzatabilirdi.Öfkesinden gözleri büyümüştü.Yutkundu.Biraz durduktan sonra, hiçbir şey söylemeden geriye dönüp gitti.

Filoya sessizlik hakim olmuştu. Kimseden çıt çıkmıyordu.Herkes Ahmet***8217;in nöbetçi subaya verdiği cevabı düşünüyor, olayı anlamaya çalışıyorlardı.Halbuki nöbetçi subayın en çok sevdiği bir şeydi bu tip durumlarda bir insanı azarlamak ve ona haddini bildirmek.

Belki de bu olayın tatsız neticelenmemesi, Allah***8217;ın, iyi niyetliliğinden, saflığından dolayı Ahmet***8217;e verdiği bir lütuftu. Çoğu asker de böyle düşünüyordu.

[deniz_25710]

leonking90 sundu

leonking90´isimli üyeden Al***305;nt***305;

Bir Asker Anlatıyor

Oraya ilk giden askerler olarak çok iyi bilirim orayı. Bu bir masal değil yaşanmış bir hayat.
Dedim ya ilk gidenlerdendim oraya, Eruh baskınından tam 3 gün sonra
oradaydık nereye gitdiğimizi bilmeden çıktık Bolu Komando Tugayı'ndan.
Hele birde evliysen, hele yüzünü dahi görmediğin çoçuğun varsa yandın.
İnanın neresinden başlayayım bilmiyorum, bu yazıya ? Neresinden bakarsan bak yaşanmış bir hayat yada dıram, yada (ŞEREFİYLE VE LAYIKIYLA YAPILMIŞ BİR ASKERLİK) orada olacaksınki o görmediğin çoçuğun rahat etsin, ailen rahat uyusun, yatağında...
Benim bir yüzbaşım vardı Serdar AKYAZAN, derdi ki ;
" Komando Bittiği Yerde Güç Toplayan Askerdir. "
Haklıydıda bizi öyle motive etmiştiki orada ölmek neydi ki bize ? Hiçti... Vatan için o an akan kan helaldi.
Bırak aksın, akan kan olsun. Kim akıtmadıki bu vatan için kanını seve seve ?
Biz akıtmayalım ?
Vatan Sana Bir Değil Bin Canım Olsa Feda.
Sizin kucağınıza yüzü olmayan bi çocuk verildi mi ? Hiç rüyanızda bir sabah kendi evladınızın acısıyla uyandınız mı ? Öyle zamanlarda bile görevimizi tam yapmanın haklı gururuyla şimdi geziyorum.
Sirtde, Şırnak'ta Hakkari'de, Cizre'de, Mardin'de
Bolu KOMANDOSU her yerde adım adım her yerdeydi. Bize ne gece vardı, ne de gündüz ?
Şu an 7 bin şehit vermişiz, 35 bin insanımız ölmüş ne için ? Ben bunu sorarım şimdi ? Ne İçin ? Kim yıkmayı başarmış ki bu vatanı onlar başarsın ?
Zor nedir ?
Ben 8 saat durmadan dağ tırmanmayı, 36 saat silah başında nöbet tutmayı, gırtlağıma kadar suyun içinde silah başında gelen mermilerden korunmayı, patlayan ayaklarla saatlerce yürümeyi, arkadaşımın yorulduğu zaman onun yardımına koşmayı kolay bildim, ama zordu.
KOMANDO olmak zor iş herkese kısmet olmaz .
Çelik gibi sinir, zorluklardan yılmayan bi beden ister.
Ölen Şehitlerimize Allah'tan Rahmet, Ailelerine Sabır Dilerim....
Onlar bu vatanın sonsuz sahipleridir.
Şehitler vurulunca değil unutulunca ölürler...
Dilerim devletimiz onları, her zaman saygıyla anar.