Özel - Siir

[SAHmerdan]

FİGAN

Böyle güldüğüme bakma bebeğim
İçimde volkanlarım var benim.
Gülümsememe bakma sakın
Yüreğimde figanım var benim .

Hayırsız kim varsa beni buldu
Bir zamanlar çağlar iken
Şimdi kalbim ağlar oldu.
Yarınımı arar iken
Bu günümde kayboldu
Tükendi acıyla yıllarım.

[SAHmerdan]

NE KOLAYMIŞ

Meğer unutması ne kolaymış
Canım diyenler unuttu usta,
Bir zamanlar onlara inanmıştım
Hepsi teker teker bıraktı usta

Hepsini canıma kazımıştım
Hepsi canımı yaktı usta,
Yüreğimi ayaklarına sermiştim
Yüreğimi ezip geçtiler usta

Küçücük dünyamı yıktılar
Yüreğimi yıkamadılar usta,
Bir sen kaldın vefalı dost,birde yalnızlığım
Sende bırakıp gitme usta

Kimim var ki şu yalan dünya da
Bir anam, bir de sen usta
Tek gerçek var, gerisi hep yalan
Bir Allah, bir sevgim usta.

Bir yarim vardı,birde sevdam
Onu da yaşatmadılar usta,
Yüreğimi ateşlerde yaktılar
Yinede yılmadım usta

Sevgim düzene yenik düştü
Bu, ne kahpe felek usta
Şimdi bir canım kaldı, oda yorgun
Yine sevmekten bıkmadım usta.

[SAHmerdan]

Beni bırakıp da gittiğin zaman
Keşke artık sana 'el' diyebilsem...
Şarkımız bitince sazımı atıp,
'Neyleyim kırıldı tel' diyebilsem...

Araya upuzun yıllar girince,
Yüreğin sızlar mı inceden ince,
Rüzgârın ıslığı ne diyor sence?
'Aldırma güzelim yel' diyebilsem...

Hasretle sevdânın acısı başlar
Bal diye yediğin zehrolur aşlar
Hüzünle gözüne dolunca yaşlar
Eğilip usulca 'gel' diyebilsem...

Aranıp durulur çâre zamanda
Yürek ezikliği kalır bir yanda...
Artık umudumun bittiği anda;
'Seni sevdiğimi bil! ' diyebilsem..

[SAHmerdan]

çam altında geceler bitmeyecek kadar sessiz
bitmeyen gecelerde nâr duman olmuş sensiz
turuncu sokak lambasının altında kimsesiz
bir ben kaldım yine sensiz

yine bir ben kaldım yine sensizken
dirildi ölü düşler gözlerimin önünden
bu uzayın bitmeyen sessizliği beni öldürdüğünde
yine bir ben kaldım yine sensiz

[SAHmerdan]

Zehirli kelimeler vardı.
Duygularımızı sömürür,dururdu.
Kelimeler yoksullaştığı zamanlarda ise;
Kederler tutardı elimizden; bırakmazdı

.

[SAHmerdan]

bir dileğim var arkamdan ağlamasanda
terk ettiğin günü yazdır mezar taşıma

belki bir köşede belki bir gecede
buz tutmuş elimde kırık kadehle
içinde nefret dolu sevgimle
sensiz ölüp gideceğim

ne hayeller ne düşler artık
mezarımda yalnızım artık

[SAHmerdan]

Günün her anında sen varsın yanımda
Senin gülen yüzün,parıldayan gözlerin
Dudaklarından her süzülen kelime
Beni benden alır götürür başka yere

Hep seni arzuladı kalbim
Seni istedi sımsıkı sarmak koklamak
İstedi seni; bedenim ellerim
Sen benim arzuladığım beklediğim
Biricik meleğim***8230;

Yanımdasın bütün varlığınla
İşte tam karşımdasın
Bakıyorsun göz bebeklerime
Büyülüyorsun güzelliğinle

Sana öyle alıştım ki
Yokluğun sızlatır yüreğimi
Elim ,kolum bağlanır
Boşluğa düşer bedenim

Sen benim baharım
Solmayan eşsiz çiçeğim
Seninle geldi mutluluk
Seninle güldü bu yürek

Seni sonsuza kadar
Görmek ister gözlerim
Yanında olmak konuşmadan
Bakmak sana saatlerce
Koklamak bedenini ölürcesine

Hayaller kurmak güzelliğinde
O hayalle yaşamak ömrümce
Kaybetmemek gözlerinde büyümek
Meleğim seni bir ömür
Sevmek ister bu yürek.

[SAHmerdan]

ey adına canım
yoluna ruhum feda olan çiçek;
nicedir adını yad ile açılan dudaklar
kan tükürüyor şimdi

hayır, ölmek değil endişem

sen an susuz kalsan
kanımla sularım seni

sana kavuşturacak şifa
baldıran zehiri olsa
içerim bir yudumda

sen iste,
bu cana minnettir
can vermek uğrunda

endişem, gözağrım
seni yolsuz yordamsız
seni ışıksız,
yapayalnız bırakmaktır
bu vahşi ormanda

bu ruhun her köşesinde
ve her kıvrımında
o gül gonca gülüşün vardır

ve bu gonca kuruyunca
her daim sancılı,
her daim nöbette,
her daim tedirgin bir ruh da
kuruyacaktır...

[SAHmerdan]

Aşkı gönlümüze katık edindik
Atıldık bu geri dönülmez yola
Ne durmak bildik ne de korkup sindik
Yılmadık hiç, vermedik bir kez mola

Biz ateşten beratlı bir çift kuştuk
Aşkla kanatlandık sonsuza uçtuk
Zaten şarabıyla aşkın bir hoştuk
Dönüp sütliman denizlere koştuk

Bırakın kalbimizi aşkla yansın
Acıya, kaygıya, hasrete kansın
Yar, gönlümü kaplayan asumansın
İzin ver sevgim ruhuna dolansın

Aşka vefaya sadakate açtık
Kokuşmuş devrana fazilet saçtık
Sığamadık, bu kalıptan taştık
Durmadık uzak ülkelere kaçtık

Uzak ülkelerin haşmetli lordu
Gözümüzü oyup yaşla doldurdu
Hüzünlerden hüzünlere daldırdı
Bir kezzapla ihaneti soldurdu

En sonunda ise:
Bülbül gülü, gül bülbülü güldürdü

[SAHmerdan]

Bırak gözlerindeki nem, hüzün, keder,
Öylece kalsın.
Bırak şarkılar bitmesin, güller açmasın.
Güldük güleceğimiz kadar,
Gülünecek ne varsa.
Bundan sonra da bizi sevgili gibi,
Varsın çileler sarsın.