Kelebekler Gibi...
yaşamın devasa yüzü
dev aynasında göründü
artık ruhlarımız özgürdü
kelebekler gibi...
ki kim kalmıştı hayatta
ve kim mutlu ölmüştü...
insanlık tanrısını çarmıha germiş
tapıyordu gün be gün
an be an
ve geçiyordu zaman
tanrılar her gün
kaçımızı lanetliyordu...
ki kim kalmıştı hayatta
ve kim yaşayarak ölüyordu...
insanlık günlerini takmış boynuna
yürüyordu gün be gün
an be an
her sürünün başında bir çoban
bir de ***** bekliyordu
ki kim kalmıştı hayatta
ve kim gerçekten yaşıyordu...
yaşamın devasa yüzü
dev aynasında göründü
ki kim yaşarken özgürdü
kelebekler gibi......
Ağaç şeklinde