Beni Kaybettin...
Yollarima gül serip, atlas kumas dösesen,
Sana tenezzül edip, dönecegimi sanma!
Bülbülâne vird ile, hep Ismim'i söylesen,
Geçti artik, istemem; bir daha sakin anma!
Gündüzleri düsünde, gece rüyânda görsen,
Hayâlleri gerçege, karistirip da kanma!
En ufak kivilcimi, isrârla körüklesen,
Duman tütmez ateste, bosa kavrulup yanma!
Yirtik bir resim bulup; hani, bana benzetsen,
Yanilmistir gözlerin, ben degilim; inanma!
Uzaktan, derinlerden, kisik nidâ isitsen,
Benden ses-sedâ çikmaz; ümîdlenip, aldanma!
Bunlar hep belirtisi; kaybini bilebilsen...
Otur da hâline yan; bagir, agla, utanma!
Oysa çoktan kaybettin, keske anlayabilsen...
Hiç bir sey yokmus gibi, saskin saskin davranma!
__________________
Hangi ruh seni duydu benim kadar derinden?
Hangi gönülde yandın böyle bir yangınla sen?
Ya benim gözlerimdir seni bambaşka gören
Ya hepsinin gözleri sana görmeden baktı....
|