Özel - Edebiyat(Hikaye)

[deniz_25710]

Sınıf, öğrencilerin gürültü patırtısıyla sallanırken sert görünümlü hoca kapıda beliriyor. Sınıfa bir bakış atıp kürsüye geçiyor.


Tebeşirle tahtaya kocaman bir (1) rakamı çiziyor.
"Bakın" diyor.

"Bu, kişiliktir. Hayatta sahip olabileceğiniz en değerli şey..."


Sonra (1)'in yanına bir (0) koyuyor:
"Bu, başarıdır. Başarılı bir kişilik (1)'i (10) yapar".


Bir (0) daha...
"Bu, tecrübedir. (10) iken (100) olursunuz".


Sıfırlar böyle uzayıp gidiyor:
Yetenek... disiplin... sevgi...


Eklenen her yeni (0)' ın kişiliği 10 kat zenginleştirdiğini anlatıyor hoca...

Sonra eline silgiyi alıp en baştaki (1)'i siliyor.

Geriye bir sürü sıfır kalıyor.

Ve Hoca yorumu patlatıyor:


"Kişiliğiniz yoksa, öbürleri hiçtir".


Sınıf, mesajı alıp sessizliğe gömülür...

[deniz_25710]

En acı ölüm umutsuzlıktur

Denizde bir kum tanesi de olsa, umuttur umut. Yaşamaya sebep...

Hiç bitmez istekleri insanoğlunun. Kendimizi bilir bilmez biran önce büyümeye can atarız. Böylece salmaya başlamış işte köklerimizi hayata. ***8220;Keşke hiç büyümeseydim***8221; demeye başladığımız vakit, çaresizliğimi kabul eder ve devam ederiz yürümeye, büyümeye. Ağır ağır, isteksizce. Kimi zaman bir el iter sırtımızdan usulca, koşaradım kimi zaman. Bağlanmak için bir umut ararız, yığınla buluruz. Önce iyi bir okul bitirmek isteriz, ardından iyi bir iş. Nice sevgiler gelir geçer hayatımın orta yerinden, kiminde acı çeker, kiminde çektiririz. Bir eksilip, bir çoğalırız. Kaybederiz bilmeden, hiç aklımızda yokken kazanırız. Böylece oturur benliğimiz, köklerimiz daha da derinlere iner. Umutsuz kaldığımız zamanlar da olur elbet. Hayat bu; her şey ne zaman hep çok güzel oldu ki. İsyan boşa; ne çocukluğumuz geri dönebilir, ne değiştirmeye yeter gücümüz geçmişi. Hep tutunacak bir dal buluruz, ya da dallarımızı onaracak birilerini.

Umutsuz kaldığımız vakit, öldük demektir.

Yaşamaya sebep, seni seçtim. Umudumsun...

Kolu kanadı kırık kuşlar gibiyim şimdi. Bırak uçmaya, ayaklarımı yere basmaya yok mecalim. Uykusuz üç beş gecenin ardından iki kadeh içmiş gibiyim. Anlayacağın, bende mevsim hazan, hüzün soluyorum havadan. Köklerimden birkaçı sarsılmış, kopacak gibiyim yerimden. Ne kadar umutsuz kalsam da sensizliğimle, umut doluyum yine de işte. Hayat bu; her şey ne zaman hep çok güzel oldu ki. İsyan boşa; ne seni yar edebilirim kendime, ne dönebilirim artık gözlerimim sana değmediği yıllara. Tutunacak bir dalım var yine şükür ki, sesin çare olur yüreğime.

Umutsuz kaldığımız vakit, öldük demektir.

Yaşamaya sebep, seni seçtim. Umudumsun..

[dost]

Can...

Hüzün yıldızları parlıyor yine gecemde, ne tarafa çevirsem başımı,
bir SEN bakıyor bana***8230;

Ne zaman kahretse yüreğim, ağlamaya susasa ve ne zaman iki damla belirse göz bebeklerimde, bir SEN akıyorsun, sessiz çığlıklarıyla şehri uyandıran kaldırımlara***8230;

' Ne zaman seni düşünsem' desem yalan olur***8230; Hep aklımdasın ya! Her saniye bir SEN daha çakılıyor aklıma***8230;

Ellerimi her uzatışımda maviye umut dilenmek için, SEN batıyorsun avuçlarıma***8230;

SEN bakıyorsun bir çocuğun gözlerinde, bir bebeğin kokusunda SEN kokuyorsun, bir SEN seviliyorsun onca yüreğin arasından***8230;

Her şey SEN oluyorsun da, o kadar SEN, bir BEN olamıyorsun sevdiğim.. Bir benim gibi sevmeyi beceremiyorsun***8230;

Her tohum ekişimde toprağa, birkaç gün sonra SEN filiz veriyorsun. Gittiğinde bir asma ekmiştim evimin önüne, gün geçtikçe büyüdü, çardak yaptım kendi kendime.. Şimdi kapımın tam önüne düşen bir dalı var, sanırım onu kesmeliyim. Çünkü kapımdan dışarı her adım attığımda bir SEN çarpıyor yüzüme***8230;

Neden yağmurlara benzettim ki seni? Şimdi her yağmurda, SEN yağıyorsun bu koca kente***8230;

Sana güneşim demeseydim keşke***8230; Her sabah yatağıma SEN vuruyorsun penceremden***8230;

Lanet olsun! Keşke Kalbim demeseydim sana***8230; Şimdi her an SEN atıyorsun içimde***8230;

SEN den kurtulmanın bir yolu yok mu yar? SEN imkansızsın***8230; BEN imkansızlıklar denizinde cılız kulaçlar atıyorum hayata dair, boğuluyorum arada bir***8230; Yine de kıyamıyorum sana***8230;

Keşke, 'Bu can seninle yaşıyor' demeseydim sana. Şimdi her boğuluşumda SEN dirhem dirhem ölüyorsun, öldürüyorsun!

Yani her şey SEN oluyorsun da, o kadar SEN, bir BEN olamıyorsun sevgili***8230; Olamıyorsun!!

Yaşayabilmen için benden gitmen lazım***8230;
Yaşayabilmem için benle olman lazım***8230;
............

[deniz_25710]

Aşk benim hiç Senin olmamış
Varlığınla yokluğun arasında kalmayacağım artık, sadece olmayacaksın. Sensiz kalma ihtimali olmayacak aleyhine kurulmuş cümlelerimin sonunda. Belki birkaç satır arasında unutulacaksın bir müddet sonra. İçimden olmayacak, boş bir kağıdın gölgesine sığınmayacak sana sitemlerim. Hani hep kızardın ya ***8220;Konuş konuş konuş***8221; derdin, haykırabilir miyim şimdi korkaklığını. Bıraktığın bu mavi düşleriyle avunan yalnızlığı, artık sahiplenilmeyecek olmanın burukluğunu yaşarken, haykırabilir miyim dersin, susar mıyım, gülüp geçer miyim yoksa ***8230;?
Aslında alıştırmalıyım kendimi hiç dönmeyecekmişsin, dönülmeyecek bir yerdeymişsin gibi farzetmeli, unutmalı. Seni hiç tanımamış gibi yaşamımı sürdürmeliyim. Var olduğum her yer aşk(ın) şehri olmalı artık, yeniden sevmenin, sevilebilmenin yeri her yer, zamanı yaşanan ve gelecek tüm zamanlar olmalı benim için. Evet, sayfalardan koparıp bir bir savurmalıyım seni yaşanmış tüm zamanlara, uzaklaşan her adımımla hapsetmeliyim bu anılar sokağına. Kopan takvim yaprakları sensiz geçen günleri saymamalı, bende yokluğunun güncesini tutmayı artık bırakmalıyım. Her yeni güne seni getirmedi diye isyan etmemeliyim. Kabullenebilmeli, hazmedebilmeli, aldırmamalı hatta sana hak verebilmeliyim. Bu satırlarla büyümeye başlamalıyım, sırf seni ve çocuklaşan bir aşkı kolayca unutabilmek için. Zira yoksun. Sanki benim hiç senim olmamış, sanki bizi hiç yaşamamışız, sanki aşk denen o hoyrat şarkıyı mırıldanmış ve sonra yarım bırakmışız gibi. Artık yeni bir şarkı söylemenin vakti, Yaşanmışlığına, yitikliğime hiç aldırmadan,
Sanki benim hiç senin olmamış gibi***8230;

[deniz_25710]

[deniz_25710]

Birdaha dönüp bakmaya bile cesaret edemeyecegin bir harabe biraktin ardinda. Elleri yanmis, yüzü sahte bir sehir kaldi geriye. Oysa ne tufanlar atlatmisti bu sehir, ne depremlerle sarsilmisti da yikilmamaisti. Aç kalmis, susuz kalmis, insansiz kalmisti da gözlerini yere dikmemisti. Bir yanginmis bekledigi ruhunu teslim etmek için. Atesi hiç düsünmemisti oysa; o ates ki, önceaydinlatir, isitir, ardindan yakar, yikar, darmadagin edermis. Alevi bir görünür bir kaybolur ama koru yüregi mesken tutarmis. Öyle bir yangin ki gözyasiyla harlanir, hasretle harlanir, yalanla harlanir, gerçekle harlanir,yes ile harlanir, umutla harlanir; velhasili herseyle harlanirmis. Bilenler zamanla söner diyor ama ya arkasinda biraktiklari...

Alevlerin, külün içinde bir yürek yeniden atar mi? Ya gözler, simsiyah is içinde yeniden görür mü bir çiçegin açtigini? Yürek unutur, gözler unutur, akil unutur da, izini biraktigin sol elim unuturmu bu aldatisi? Ben unutsam gençligimin son demi unuturmu bu çaresiz birakilmisligi. Ben unutsam sen unuturmusun beni bunca asagilamisligini...

Birgün hatirlarsan eger sevgi gerçeginin hatiralarin yada hayallerin manasizligi karsisindaki degeriniben bir yerlerde gülümsüyor olacagim. Evet birgün hatirlarsan, yeniden dogabilirim ölmüs olsam bile. Sen tozlu bir tutkunun pesinden kosarken yitirdiklerinin pismanligini duyarken, ben hala karsimda sessizce oturusunu seyredip hiçbir sey anlatmayan sesini dinleyecegim uzakta bir yerlerde. Sende artik çok uzaklarda olacaksin hala karsimda sessizce otursan bile. Birseyler söylediginde ise duyamayacagim kadar kaçmis olacagim kendimden. Nerede olacagim? Bilmem! Belki bir yangin yerinde alevlerin tam ortasinda...

Ya yalnizliga alismali yada umutla yasamali insan. Eger yalnizligi seçersen koskoca bir gerçek bekleyecek seni, yalniz kaldikça açilacak gözlerin. Her nesnenin, her canlinin, her hareketin, her sözün ardinda bir gerçegi göreceksin. Aristo2dan beri desmeyen çiplakligiyla ***8220;aci***8221; bir gerçek. Ne aldatmayi basarabileceksin nede aldanmayi. Gerçekle kapi komsusu olacak onu taniyacak, onunla yasayacaksin.Olaylara yada yasamlara gerçegin kati ve sade bakisiyla yaklasacaksin. Insanca gerekçeleri kullanmayacaksin acilari azaltmak için. Ama en önemlisi hiçbirseyi unutmayacaksin. Her aciyi her an yasayacaksin.

Ama umudu seçersen yari saka, yari ciddi bir hayat baslayacak. Hiçbir zaman gerçegi aramayacaksin. Elindekilerden ne umdugunu hesaplamadan, hafifletici sebepler bulup yorumlar yapacaksin hayata dair. Her yalan bir saka, her gercek ise o sakanin ardinda yatan ciddiyet olacak. Umut ikliminde öylesine yumusatacaksin ki gerçekleri, yüzyüze kaldiginda gülüp geçebileceksin. Hiç yalniz kalmayacaksin bir sehirde bir basina olsan bile. Yüregin misafirlere açik olacak ödünç, çalinti yada sahte sevgilere oldugu gibi.

Bazen insan yalnizlik gerçegiyle umut yalani arasinda seçim yapamiyor. Evet en zor olanida bu kismi olmali. Her hayat sahibi tarafindan sekillendirilir. Onun için ki sizde ne isterseniz onu yaparsiniz. Bende öyle yapiyorum. Ama bu ikilemde kaçman gereken tek sey var, Ne ***8220;yalnizca umutlu***8221; olacaksin, nede ***8220;umudunu yalniz***8221; birakacaksin. Ben is seçimimi yaptim: Umutla yasayip yalniz basima ölecegim.

Seni beklemek degildi beni yaralayan, gelmeyecegini hissetmekti. Gelecegini bilsem yillarca beklerdim seni. Gerçi yine bekleyecegim ama artik hiç gelmeyecekmissin gibi. Simdi hissetmekten öte bos yere bekledigimi biliyorum. Ama ne derler, umut fakirin ekmegi. Bazen çaresizligime aglamak istiyorum, bir yalnizlik ariyorum ama nafile yanimda sen varken aglayamiyorum. Hayalin, hatiralarin bile olsa benimle olan agladigimi birkez daha gör istemiyorum.

Hep dedigim gibi sen bilirsin. Simdi gitmek istiyorsun, öyleyse git! Ben biraktigin yerde olacagim, hala sana deli divane sarkilar dinleyecegim. Ama gelir gibi yapma ne olur. O zaman dengem kaybolur, hasretinin agirligina alisan bünyem varliginla bozulur. Önümü göremem. Sen bana arada bir gönderdigin yakamoz isiklarini da götür giderken, gözlerimi yasartiyor iyi gelmiyor bana. Umut denilen seyi de götür diyecegim ama sen zaten daha önce geri aldin verdiklerini. Beni arada bir gülümseten birsey var ama o da umut mu bilemiyorum.

Velhasili; Ben acemi hirsiz gökkusaginda bir yesil çalmaya kalktim ama kaçamadim, Sen yesilini geri aldin ben siyahimimi. Artik yagmurlu günleri bekleyecegim gökkusagindaki yesili görmek için. Yagmur beni islatmayi kestiginde gözlerim devralacak içimdeki atesi sogutma isini.

Simdi git ben gittigin yerde olacagim, gelsende gelmesende ben biraktigin gibi bekliyor olacagim.

Gelirsen yerin hep hazir duruyor.

Artik seni beklemiyorum sevdigim. Geldigini tasavvur edip bos hayallere dalmiyorum ama yinede gittigini unutmus sayilmam. Dünyam kararmiyor simdi anilar aklima geldiginde hatta gülümsedigimi bile görenler var. Alisiyorum ne kadar dirensemde. ***8220;Umut acilarin en kötüsüdür***8221;demis ya Neitsche ne kadar da hakliymis. Ama yinede umutsuz yasanmiyor. Bende Cenap Sahabettin***8217;in dedigi gibi ***8220;Ya ümitsizsinizdir, Ya ümit sizsinizdir***8221; deyip senden hiçbir ümit olmadan kendi ümitlerime, yasama sarilmaya çalisiyorum. Karsimda somurtan yüzünü görmektense, anilardaki gülümseyen bakislarini tercih ederim. Ben hep söyledigim gibi gündüzleri rol yapip geceleri yasiyorum. Sen bu rol yapma isine yalancilik da desen ***8211;ki evet- öyle yapiyorum. Bu aralar, bazi geceler hayalinle avunup, yoklugunla sarhos olurken yalnizligimi meze yapiyorum. Susuz içiyorum, sulandirmiyorum efkarimi. Gözlerimden akani saymazsak.

[deniz_25710]

'Sensiz'lik vakti geldi,çattı

...Acılı,tedavisi mümkün olmayan bir operasyona giriyor gibiyim....
Sessiz,durgun...Çıt çıkmıyor ne odamda,ne bedenimde,ne de ruhumun en dip köşelerinde....'çıt' yok!


Çok ses çıkardım şimdiye dek....Sustum sandım ama konuştum.Bazen bağıra çağıra,bazen de sessizce anlatmaya çalıştım....Anlamadın?


Anlatmaktan vazgeçtim çoğu kez...Pes etmek değildi,başka birşey,tanımlayamadım...Şimdi sorsan yine açıklayamam....Zaten faydası da olmaz....Anlamsız!....
Anlatmaktan vezgeçtim.Pes etmedim,yılmamalı....Ben de anladığın dilden konuşmaya çalıştım.Başarabildim mi,sormuyorum sana!...Cevabını merak etmiyorum.

*Şu an tek merak ettiğim bunun senin eline geçip geçmeyeceği....Okuduğun an ne hissedeceğin....
Bunları öğrenmemi imkansızlaştıracağım saatler sonra.....
Evet,saatler sonra.....
Kendimi yalnızlığın kollarına attım...Senin kollarına değil....ki bana hiçbir zaman sadık olmadılar....Ne gözlerin,ne bedenin,ne dilin,ne sözlerin....Ne de yüreğin!...

*Sözlerinle dolu herşeyi attım.....Kalamazlar bende....


Sesini unutmaya mahkum ettim kendimi....

Çabalıyorum işte...Yapmalıyım,artık biliyorum....


"Unut kahrolası!...." diye sesleniyorum beynime,kalbime...



Mektuplarını,bana yazdıklarını,sevdiğini anlatan cümlelerini,aklına gelen ne varsa....Son bir kez okudum....
Keşke,gerçek olabilselerdi.Ya da dediğin gibi gerçekliğe yaklaş-
saydı....'Neden??' çığlıklarım odada yankılanmakta şimdi.....Sadece soruyorum kendime 'Neden?'....Ama bu soruyu kendime değil,sana sormalıydım,değil mi?...
Şarkılarımızın hepsini silmeliyim hafızamdan....Her duyduğumda...hayır,kesinlikle silinmeli!....


"Kes sesini!" dedim yüreğime,şimdiye kadar....Dinlemedi,hep sana koştu....Hata ettiğini göstereceğim ona da...



Saatler kaldı,yalnızca saatler!....


*Duvarımdaydı fotoğrafın....Kaldırdım!...Yetmedi,

yaktım

!Yan ışını izledim....Biliyor musun,aynı benim canımı yakışın gibiydi....Yavaş yavaş,sezdirmeden -sen öyle sandın- ama en sonunda kül....Ardında sadece 'kül'.... Düşün şimdi,senden bunu istiyorum ama,düşünmene bile gerek yok değil mi?Söz konusu benim değil mi?
Düşünme beni,hatta hiç aklına getirme....Hatırında olmayayım!....

Yalanlarını da al,çık hayatımdan!....Ağır geldiler bana....Gitmelisin artık benden!....


Giiiit!....
Ama,dur....Kal...




Ben...Bekle!...

*Hayır...."Seviyorum"demeyeceğim....Ben,ben...gide bilirim...Cesaretliy im,merak etme....Yine diyorum sana...Göreceksin....Ve bir daha beni hiç göremeyeceksin....
-Saate bakmadım,kaç saat sonra,bilmiyorum....-

Sadece gitmeni istiyorum şimdi....Git!...
*Seni merak etmiyorum,sen....umrumda değil!....Evet,umrumda değilsin!...Ben?...Kendim de umrumda değil,ben kendimi unutalı çok oldu....Anlamadın dedim ya,anlaman çok zor....Hatta imkansız!....
"Anlıyorum","Anladım"lar her söylenişinden sonra ispat etti anlaşılmazda olduğunu...

*Bir tek senden gelenleri imha etmedim -ya da imha etmeye çalışmadım- benden sana giden tüm sözler,mahkumiyete girdi...Artık hiç özgürlüğe kavuşamayacak cümleler.. -Zamanım daralıyor...İstesem de özgür bırakamam hecelerimi...-



Bittin sen,bende....
Bitiş bende daha önce başladı...
Somut bitmişliğe tanık olacaksın,bekle...Saatler sonra...

Canının yanması nedir bilir misin?...
Nerden bileceksin!...
Bilsen de can yakmak kadar iyi bilmezsin,eminim.....

Saatler dedim ya,saatler sonra!...

Ama şimdiden...elveda!....



*Merak ediyorum hala bu eline geçince ne hissedeceğini...Tüm sevdiklerim,sevenlerim!Affetsinler beni...
*Sözlerin hala kalbimin en kuytularında,zihnimde....
*Fotoğrafın yanımda,sol yanımın üstünde duruyor hala...
*Sana olan hiçbir zerrem eksilmedi...Son anımda bile mektup yazıyorum işte....Saatler sonra ya da günler...Sen bunu okuduğunda,anlayacaksın!...


*"Elveda!" dedim...Ancak,son sözüm o değil...


Seni seviyorum!...
Seni seviyorum!...
Seni seviyorum!

[deniz_25710]

Bir kadını ağlatmak çok zor değildir aslında.
Kadınlar her şeye ağlayabilir;
bir filme* bir şarkıya* bir yazıya...
En az erkekler kadar yani!
Ama bir kadını yürekten ağlatmak zordur.
Eğer bir kadın yürekten ağlıyorsa*
ağlatan onun yüreğine ulaşmış demektir.
Ama o yüreğin değerini bilememişolacak ki ağlatan*
gözünü bile kırpmadan teker teker batırır iğnelerini yüreğe!
Işte o zaman koca bir yumruk gelir oturur boğazına kadının.
Yutkunamaz* nefes alamaz;
çünkü o koca yumruk canını çok acıtır.
Gözleri buğulanır kadının sonra.
Ağlamayacağım* der içinden.
Ama engel olamaz işte.
Çünkü yüreğine ulaşmıştır birileri ve iğneler saplamaktadır..
Bu acıya ne kadar karşı koyabilir ki bir kadın.
İnce ince süzülür yaşlar gözünden;
önce birkaç damla* sonra bir yağmur seli...
Ve kadın ağlar; hem de çok!
Sanmayın ki gidene ağlar kadın!
Gidenin giderken koparttığı yerdir onu ağlatan*
orada bıraktığı yaradır.
O yaranın hiç kapanmayacağını*
kapansa bile izinin kalacağını bilir kadın; o yüzden ağlar.
Ama bilir misiniz* ağlamak kadınları olgunlaştırır.
Her damla* daha çok kadın yapar kadınları.
Her damla bir derstir çünkü.
Bazen kadınlar ağladığında çoğu insan*
ağlama niye ağlıyorsun ki* değmez onun için derler.
Bilmediklerindendir böyle demeleri.
Çünkü yürekleri acıyan kadınlar ağlamazlarsa* ölürler.
İçlerindeki zehirdir onları öldüren!
Ağlayarak o zehirden kurtulur kadınlar*
o irini temizlerleryaralarındaki!
Çünkü bilirler*
o irin temizlenmezse iltihaba dönüşür yaraları.
Dönüşmemesi lazımdır oysa.
O yüzden de bolca ağlarlar.
Zaman geçer sonra.
Kadınlar kendilerine sarılmayı öğrenirler.
Umarım öğrenirler*
yoksaruhlar sapkın yollara çarpar kendini.
Sapan ruhların doğru yolu bulması da yeni acılar demektir.
Bunu bilir kadınlar*
o yüzden eninde sonunda öğrenirler kendilerine sarılmayı...
Çok ağlayan kadınlar*
bir çok şeyden vazgeçen kadınlardır aslında.
Her damla olgunlaştırır kadınları evet
ama olgunlaştıkça o safça inandıkları
aşk gerçeği onların gözünde küçülür..
Küçüldükçe değerini yitirir ve işte o zaman
kendilerine sarılıp* yeni bir kadın yaratırlar kendilerinden.
Güçlü* yenilmez* mağrur ve aşka inanmayan...
İnsanlar soruyorlar çoğu zaman
neden bu kadar çok bekar kadın var diye;
hepsi kariyer derdinde olan.
Çünkü inançlarını yitirdi o kadınlar.
Zamanında yüreklerine o kadar çok iğne saplandı ki*
o kadar çokağladılar ki!
Artık kendilerinden başka bir doğru olmadığına inanıyorlar*
o yüzden kendilerine sarılıyorlar.
Çünkü biliyorlar ki sarıldıkları adamlar onları hak etmedi; hem de hiçbir zaman!
Hep bir çıkarları oldu sarıldıkları adamların.
E o zaman niye sarılsınlar ki! Niye sarılalım ki!
Etrafınızda yürekten ağlayan bir kadın varsa bilin ki olgunlaşıyordur.
Bilin ki* gerçekleri kabul etmeye başlamıştır.
Bilin ki* artık aşkın olmadığına inanmıştır.
Bilin ki* sarılacak tek bir doğrusu kalmıştır.
O da kim* ne diye sormayın artık.
Çok ağlayan kadınlar*
eninde sonunda kendilerine sarılırlar çünkü ...

[deniz_25710]

leonking90 sundu


24 yaşındaydı ...
Okulunun en başarılı öğrencisiydi. Öyle çok iş teklifi almıştı ki yaşamını, başarılı ve zengin bir iş adamı olarak geçirmesi garantiydi. Kendisini herkesten üstün görürdü, kimseyi beğenmezdi. Arkadaşları onun kırıcı olduğundan yakınırdı hep. AŞK onun için ayak bağıydı birini sevmenin düşüncesi bile itici gelirdi. Bir sabah kendini kötü hissetti, soluğu hemen doktorda aldı. Test üstüne test yapıldı ve teşhis kondu. KANSER... Doktor sadece birkaç aylık ömrün var dediğinde inanamadı. Oysa neler bekliyordu hayattan. Eve kapandı kimseyle görüşmüyordu. Bir gün televizyon izlerken bir söz dikkatini çekti. Filimde bir kadın kendisini terk eden sevgilisine (En Büyük Mutsuzluk Sevgisiz Bir Hayat Sürmektir) Bundan daha kötüsü de bu dünyadan sevdiklerine(Seni seviyorum) demeden gitmek diyordu. Televizyonu kapattı ve düşündü, bugüne kadar hiç kimseye (Seni Seviyorum) dememişti ve bunu söylemek için o kadar az zamanı kalmıştı ki. Fırladı yatağından, banyoya koştu günlerdir kesmediği sakalını kesti. En güzel kıyafetlerini giyindi ve dışarı çıktı önce okuluna gitti. Dersin ortasında sınıfa girince hem öğretmeni hem de arkadaşları şaşırdı. İzin istedi öğretmeninden bir kaç şey söylemek için. Yıllarca sizinle birlikteydik dedi. Ama ben hiç birinizle yakın olmadım. Çoğunuzu kırdım, aşağıladım lütfen beni bağışlayın. Sizi seviyorum sizi çok seviyorum. Okuldan çıktığında öylesine rahatlamıştı ki kendisi bile şaşırdı. Demek bu kadar kolaydı. Demek böylesine sihirliydi. O Seni Seviyorum. Sözü yeniden eve döndü Annesi, Babası ve kardeşleri onu çok merak etmişlerdi ve her yeri ayağa kaldırmışlardı. Neredeydin diye sorduklarında(Sevginin Kucağında) yanıtını verdi. Babasına, Annesine ve Kardeşlerine tek tek sarıldı hepsine yüzlerce kez Sizi Seviyorum dedi. Sonra kâğıdı kalemi aldı eline ve şunları yazdı. İnsanlara Seni Seviyorum demek için ölümü beklemenize gerek yok şimdi hemen şimdi başlayabilirsiniz. Başlayın ki hayatınız güzelleşsin, zenginleşsin. Hem şimdi başlamasanız bir daha söyleme şansınız hiç olmaya bilir. Ertesi gün onu zor bir görev bekliyordu. Bu yazdıklarını o kısacık sürede bulabildiği her adrese gönderecekti.
Yatağına uzandı ve acılarına rağmen yaşamında hiç böylesine huzurlu uykuya ölüme daldı.

...

[leonking90]

En çok anlamdaşı olan kelime:

Tuvalet, ayakyolu, memişhane, apteshane, kenef, hela, yüznumara. (7)


En çok tek bir sesli harf kullanımı:

Badanalayamayacaklardansalar (12)


En uzun kelime:

Muvaffakiyetsizleştiricileştiriveremeyebilecekleri mizdenmişsiniz (64)


En çok ***8220;a***8221; içeren kelime:

Alafrangalaştıramayacaklardansalar (13)


En çok "e" içeren kelime:

Gelenekselleştiriveremeyebileceklerdenseler (15)


En çok "ı" içeren kelime:

Sıkıntısızlaştırıcılığınızın (11)


En çok "i" içeren kelime:

Kişiliksizleştiricileştiriverebileceklerimizdenmiş siniz (15)


Tersinden de aynen okunan en uzun cümle:

Ey edip Adana'da pide ye (19)


...