01.07.08
Bir gün birisi Peale***8217;yi arar... Umutsuzluğa kapıldığını ve uğruna yaşayacak bir şeyi kalmadığını söyler...
Peale bu kişiyi ofisine çağırır. Adam ***8220;Her şey bitti, her şey umutsuz... En derin karanlıkta yaşıyorum... Aslında hayat için tüm isteğimi kaybettim***8221; der...
Peale sempatik bir şekilde gülümser, ***8220;Durumuna bir bakalım***8221; der sakince. Bir kağıdın ortasına dikey bir çizgi çizer...
Sol tarafa adamın kaybettiklerini, sağ tarafa da onda kalanları yazmayı önerir...
Adam üzüntülü olarak sağ taraftaki yere ihtiyaç olmayacağını söyler;
***8220;-Hiçbir şeyim kalmadı, nokta***8221;...
Peale sorar: ***8220;Karın seni ne zaman terk etti?...***8221;
Adam: ***8220;Ne demek istiyorsunuz, karım beni terk etmedi ki, karım beni sever!***8221;
***8220;Bu muhteşem***8221; der Peale şevkli bir şekilde...
***8220;O zaman bu kağıdın sağ tarafındaki kolonda ilk olarak yazılacak... Eşim beni terk etmedi... Peki çocukların ne zaman hapse girdiler?***8221;
***8220;Bu saçma***8221; der adam, ***8220;Çocuklarım hapiste falan değiller...***8221;
***8220;İyi... Bu sağ tarafa yazılacak 2 numara... Çocuklar hapishanede değil***8221; der Peale ve bunu da yazar.
Aynı tarzda birkaç soru sonra adam sonunda durumu anlar ve içinde bulunduğu duruma rağmen gülümser:
***8220;Komik!... Bu şekilde düşününce her şey ne kadar değişiyor...***8221;
(...Norman Vincent Peale-Pozitif Düşünmenin Gücü***8217;nden)
__________________
Deryada sonsuzluğu zikretmeye ne zahmet!
Al sana, derya gibi sonsuz Karacaahmet!
Göbeğinde yalancı şehrin, sahici belde;
Ona sor, gidenlerden kalan şey neymiş elde!!!
|