AH NEFSİM
Nefsim bu; hıçkıran, kızan, bağıran.
Başkasını yamuk, kendini minare gibi sanan.
Kırılan , dökülen, parçalanan.
Ben doğruyum, asıl onlar yamuk. Sanan.
Halbuki yamukluk bende.
Ne suç var sevende, sevilip de sevmeyende.
Benim ne işim var bu denklemde?
İşte bu yüzden asıl yamukluk bende.
Kaypaklık benim taaaa içimde.
Ucube bile yetmez ya bu hali tarif etmeye;
Ama kibarlığı bırakmadan , usulca;
Yamuk desem aynadaki aksime.
İşte bu tabir tam yerinde.
Su MUTLU
|