herşey simsiyah
ama herkes toz pembe
bir benden başka
gülüşlerimde sessiz bir isyan
cümlelerimdeki harflerimin
kanadı kırık bir martıdan farkı yok
adımlarım dermansız
bakışlarım umarsız
nefes alışlarım bile sonrasız
içimden ağlamak gelir
onu bile üşenir oldum..
unuttum adını
neydi mutluluk...
__________________
İNANDIĞI GİBİ YAŞAMAYAN İNSANLAR , YAŞADIĞI HAYATA İNANMAYA BAŞLARLAR...
|