Yasar Kemal'in Ince Memed romaninin bir yerinde yazarki "öfke yüregi temizler"..... bilmemki ne kadar dogrudur...
Hace Bektasi Veli'nin Malakat eserinde söyle bir Hikaye yazar....
Hz.Adem yaratıldığında üç tane güzel nurani varlık gelmiş.. siz ne güzelsiniz isimleriniz yerleriniz nedir demiş.. birisi benim ismim akıl yerim başdır demiş.. öbürü benim ismim tevazu yerim yüzdür demiş... öbürü ismim sevgidir yerim gönüldür demiş... yerli yerinize geçin demiş Adem...
karşıdan üç tane de çikin varlıklar gelmiş.. siz ne çirkinsiniz isimleriniz yerleriniz nelerdir demiş..
birisi ismim öf****r demiş.. yerim başdır.. Adem ama orası Aklın yeridir demiş.. öfke ben geldim mi o gider demiş...
öbürü ismim aç gözlülük ve tamahdır demiş.. yerim yüzdür.. Adem ama orası tevazunun yeridir demiş.. ben geldimmi o gider demiş...
öbürü ismim kıskançlıkdır demiş... yerim gönüldür... Adem orası sevginin yeridir demiş... ben geldimmi o gider demiş.....
Öfkeyi kontrol altina almak zordur, ama yinede dikkat aklinizi götürür...
desemde bakmayin.....
ben bu konularda degiskenimdir, bazen susar icime atarim ve sonra icimde kalp kiriklari büyür bir yerde patlarim... yada aniden tepki veririm, gelsin kalp kirikliklari... kime ve neye karsi öfkeye göre degisir diyelim... ya "oh iyiki söyledim" dersin yada pismanlik getirir