[simarik_kiz]

[[[Mutlaka okuyun cok etkiliyici bir Hikaye]]]

>Kirlangiç'in biri, bir adama asik olmus.
>Penceresinin önüne konmus, bütün cesaretini
>toplamis, röfleli tüylerini kabartmis, güzel
>durduguna ikna olduktan sonra...
>Küçük sevimli gagasiyla cama vurmus.
>Tik... Tik... Tik.
>Adam cama bakmis.
>Ama içeride kendi isleriyle ugrasiyormus.
>Bir mesgulmüs, bir mesgulmüs!
>Kimmis onu isinden alikoyan?
>Minik bir kirlangiç!
>
>Heyecanli kirlangiç, telasini bastirmaya çalisarak,
>deriiin bir nefes almis sirin gagasini açmis, sözcükler
>dökülmeye baslamis:
>Hey adam! Ben seni seviyorum. Nedeni'ni, niçin'ini
>sorma. Uzun zamandir seni izliyorum. Bugün cesaret
>buldum konusmaya. Lütfen pencereyi aç ve beni içeri al.
>Birlikte yasayalim.
>Adam birden parlamis.
>Yok daha neler?
>Durduk yerde sen de nereden çiktin simdi?
>Olmaz, alamam! demis.
>Gerekçesi de pek sersemceymis:
>Sen bir kussun! Hiç kus, insana asik olur mu?
>Kırlangiç mahçup olmus.
>Basini önüne eğmis.
>Ama pes etmemis, bir süre sonra tekrar pencereye
>gelmis, gülümseyerek bir kez daha sansini denemis:
>Adam, adam! Hadi aç artık şu pencereni. Al beni içeri!
>Ben sana dost olurum. Hiç canini sikmam.
>Adam kararli, adam israrli:
>Yok, yok ben seni içeri alamam demis.
>Biraz da kaba miymis, neymis, lafi kisa kesmis:
>isim gücüm var, git basimdan!
>Aradan bir zaman geçmis, kirlangiç son kez adamin
>penceresine gelmis: Bak soguklar da basladi, üsüyorum
>disarida. Aç su pencereyi al beni içeri. Yoksa, sicak
>yerlere göç etmek zorunda kalirim. Çünkü ben ancak sicakta
>yasarim. Pi_man olmazsin, seni eğlendiririm. Birlikte yemek
>yeriz, bak hem sen de yalnizsin! Yalnizligini paylasirim...
>demis. Bazilari, gerçekleri duymayi sevmezmis.
>Adam bu yalnizlik meselesine içerlemis.
>Pek bir sinirlenmis.
>Ben yalnizligimdan memnunum demis.
>Kustan onu rahat birakmasini istemis.
>Düpedüz kovmus.
>
>Kirlangiç, son denemesinden de basarisizlikla çikinca,
>basini önüne egmis, çekip gitmis.
>Yine aradan zaman geçmiş. Adam, önce düşünmüş, sonra kendi
>kendine itiraf etmiş: Hay benim akılsız başım demiş.
>
>Ne kadar aptallik ettim! Beklenmedik bir anda karsima çikan bir
dostluk firsatini teptim. Niye onun teklifini kabul
>etmedim ki? simdi böyle kös kös oturacagima, keyifli vakit
>geçirirdik birlikte. Pisman olmus olmasina ama is isten
>geçmis. Yine de kendi kendini rahatlatmayi ihmal etmemis:
>Sıcaklar baslayinca, kirlangicim nasil olsa yine gelir.
>Ben de onu içeri alir, mutlu bir hayat sürerim.
>Ve çok uzunca bir süre, sicaklarin gelmesini beklemis.
>Gözü yollardaymis.
>Yaz gelmis, baska kirlangiclar gelmis.
>Ama...
>Onunki hiç görünmemis!
>
>Yazin sonuna kadar penceresi açik beklemis ama bosuna.
>Kirlangiç yokmus! Gelen baska kirlangiclara sormus ama gören olmamis.
Sonunda danismak ve bilgi almak için bir bilge kisiye gitmis. Olanlari
anlatmis.
>Bilge kisi gözlerini adama dikmis ve demis ki:
>
>Kirlangiçlarin ömrü alti aydir...
>Hayatta bazi firsatlar vardir, sadece bir kez elinize
>geçer ve degerlendiremezseniz uçup gider.
>Hayatta bazi insanlar vardir, sadece bir kez karsiniza
>çikar, degerini bilemezseniz kaçip giderler. Ve asla geri
>gelmezler. Dikkatli olun...
>Farkinda olun...
>Ve bir düsünün bakalim:
>Acaba siz, bugüne kadar sizinle dost olmaya çalisan kaç
>kirlangici pencerenizden kovaladiniz...?