[deniz_25710]

Birdaha dönüp bakmaya bile cesaret edemeyecegin bir harabe biraktin ardinda. Elleri yanmis, yüzü sahte bir sehir kaldi geriye. Oysa ne tufanlar atlatmisti bu sehir, ne depremlerle sarsilmisti da yikilmamaisti. Aç kalmis, susuz kalmis, insansiz kalmisti da gözlerini yere dikmemisti. Bir yanginmis bekledigi ruhunu teslim etmek için. Atesi hiç düsünmemisti oysa; o ates ki, önceaydinlatir, isitir, ardindan yakar, yikar, darmadagin edermis. Alevi bir görünür bir kaybolur ama koru yüregi mesken tutarmis. Öyle bir yangin ki gözyasiyla harlanir, hasretle harlanir, yalanla harlanir, gerçekle harlanir,yes ile harlanir, umutla harlanir; velhasili herseyle harlanirmis. Bilenler zamanla söner diyor ama ya arkasinda biraktiklari...

Alevlerin, külün içinde bir yürek yeniden atar mi? Ya gözler, simsiyah is içinde yeniden görür mü bir çiçegin açtigini? Yürek unutur, gözler unutur, akil unutur da, izini biraktigin sol elim unuturmu bu aldatisi? Ben unutsam gençligimin son demi unuturmu bu çaresiz birakilmisligi. Ben unutsam sen unuturmusun beni bunca asagilamisligini...

Birgün hatirlarsan eger sevgi gerçeginin hatiralarin yada hayallerin manasizligi karsisindaki degeriniben bir yerlerde gülümsüyor olacagim. Evet birgün hatirlarsan, yeniden dogabilirim ölmüs olsam bile. Sen tozlu bir tutkunun pesinden kosarken yitirdiklerinin pismanligini duyarken, ben hala karsimda sessizce oturusunu seyredip hiçbir sey anlatmayan sesini dinleyecegim uzakta bir yerlerde. Sende artik çok uzaklarda olacaksin hala karsimda sessizce otursan bile. Birseyler söylediginde ise duyamayacagim kadar kaçmis olacagim kendimden. Nerede olacagim? Bilmem! Belki bir yangin yerinde alevlerin tam ortasinda...

Ya yalnizliga alismali yada umutla yasamali insan. Eger yalnizligi seçersen koskoca bir gerçek bekleyecek seni, yalniz kaldikça açilacak gözlerin. Her nesnenin, her canlinin, her hareketin, her sözün ardinda bir gerçegi göreceksin. Aristo2dan beri desmeyen çiplakligiyla ***8220;aci***8221; bir gerçek. Ne aldatmayi basarabileceksin nede aldanmayi. Gerçekle kapi komsusu olacak onu taniyacak, onunla yasayacaksin.Olaylara yada yasamlara gerçegin kati ve sade bakisiyla yaklasacaksin. Insanca gerekçeleri kullanmayacaksin acilari azaltmak için. Ama en önemlisi hiçbirseyi unutmayacaksin. Her aciyi her an yasayacaksin.

Ama umudu seçersen yari saka, yari ciddi bir hayat baslayacak. Hiçbir zaman gerçegi aramayacaksin. Elindekilerden ne umdugunu hesaplamadan, hafifletici sebepler bulup yorumlar yapacaksin hayata dair. Her yalan bir saka, her gercek ise o sakanin ardinda yatan ciddiyet olacak. Umut ikliminde öylesine yumusatacaksin ki gerçekleri, yüzyüze kaldiginda gülüp geçebileceksin. Hiç yalniz kalmayacaksin bir sehirde bir basina olsan bile. Yüregin misafirlere açik olacak ödünç, çalinti yada sahte sevgilere oldugu gibi.

Bazen insan yalnizlik gerçegiyle umut yalani arasinda seçim yapamiyor. Evet en zor olanida bu kismi olmali. Her hayat sahibi tarafindan sekillendirilir. Onun için ki sizde ne isterseniz onu yaparsiniz. Bende öyle yapiyorum. Ama bu ikilemde kaçman gereken tek sey var, Ne ***8220;yalnizca umutlu***8221; olacaksin, nede ***8220;umudunu yalniz***8221; birakacaksin. Ben is seçimimi yaptim: Umutla yasayip yalniz basima ölecegim.

Seni beklemek degildi beni yaralayan, gelmeyecegini hissetmekti. Gelecegini bilsem yillarca beklerdim seni. Gerçi yine bekleyecegim ama artik hiç gelmeyecekmissin gibi. Simdi hissetmekten öte bos yere bekledigimi biliyorum. Ama ne derler, umut fakirin ekmegi. Bazen çaresizligime aglamak istiyorum, bir yalnizlik ariyorum ama nafile yanimda sen varken aglayamiyorum. Hayalin, hatiralarin bile olsa benimle olan agladigimi birkez daha gör istemiyorum.

Hep dedigim gibi sen bilirsin. Simdi gitmek istiyorsun, öyleyse git! Ben biraktigin yerde olacagim, hala sana deli divane sarkilar dinleyecegim. Ama gelir gibi yapma ne olur. O zaman dengem kaybolur, hasretinin agirligina alisan bünyem varliginla bozulur. Önümü göremem. Sen bana arada bir gönderdigin yakamoz isiklarini da götür giderken, gözlerimi yasartiyor iyi gelmiyor bana. Umut denilen seyi de götür diyecegim ama sen zaten daha önce geri aldin verdiklerini. Beni arada bir gülümseten birsey var ama o da umut mu bilemiyorum.

Velhasili; Ben acemi hirsiz gökkusaginda bir yesil çalmaya kalktim ama kaçamadim, Sen yesilini geri aldin ben siyahimimi. Artik yagmurlu günleri bekleyecegim gökkusagindaki yesili görmek için. Yagmur beni islatmayi kestiginde gözlerim devralacak içimdeki atesi sogutma isini.

Simdi git ben gittigin yerde olacagim, gelsende gelmesende ben biraktigin gibi bekliyor olacagim.

Gelirsen yerin hep hazir duruyor.

Artik seni beklemiyorum sevdigim. Geldigini tasavvur edip bos hayallere dalmiyorum ama yinede gittigini unutmus sayilmam. Dünyam kararmiyor simdi anilar aklima geldiginde hatta gülümsedigimi bile görenler var. Alisiyorum ne kadar dirensemde. ***8220;Umut acilarin en kötüsüdür***8221;demis ya Neitsche ne kadar da hakliymis. Ama yinede umutsuz yasanmiyor. Bende Cenap Sahabettin***8217;in dedigi gibi ***8220;Ya ümitsizsinizdir, Ya ümit sizsinizdir***8221; deyip senden hiçbir ümit olmadan kendi ümitlerime, yasama sarilmaya çalisiyorum. Karsimda somurtan yüzünü görmektense, anilardaki gülümseyen bakislarini tercih ederim. Ben hep söyledigim gibi gündüzleri rol yapip geceleri yasiyorum. Sen bu rol yapma isine yalancilik da desen ***8211;ki evet- öyle yapiyorum. Bu aralar, bazi geceler hayalinle avunup, yoklugunla sarhos olurken yalnizligimi meze yapiyorum. Susuz içiyorum, sulandirmiyorum efkarimi. Gözlerimden akani saymazsak.