Seni beklerken,
saymadım geçen yılları,
hiç düşünmedim bile,
bir nehir misali akacağını,
aklımdan geçirmedim.
yaşlılığın bir gün kapımı çalacağını,
sadece seni bekledim.
Seni beklerken,
yaşamak için yokluğunda,
bana hayat veren varlığını,
kelimelerle aktardım kağıtlara,
seni yazdım usanmadan sevdiğim,
hayalinle paylaştım hayatı,
sadece seni bekledim.
Seni beklerken,
karanlığa da düştüm, boşluğa da,
ay düştü denize, umutlandım.
kara bulutlar çöktü bazen,
sağanak yağmurlarda ıslandım.
sokaklarda çığlık çığlığa sensizliğim.
sadece seni bekjledim.
Seni beklerken,
aldırmadım, karların saçlarıma yağmasına,
yüzümdeki çizgilerime aldırmadım.
iyi baktım hep gözyaşlarıma,
sensizliğimde hiç ağlamadım.
çünkü sen hep kalbimdeydin.
sadece seni bekledim.
Seni beklerken,
hayat gürül gürüldü yine,
çocuklar gibi şendi,
dünya döndü, sabahlar oldu,
seni yaşadığım anlar geceydi,
ve ben delice sevdim.
sadece seni bekledim.
Seni beklerken,
çoğalmadım hiç, hep azaldım.
gülmeleri unuttum, gülmedim.
bir gün olsun vazgeçmedim.
senden ve aşkımdan,
vazgeçmeyi düşünmedim.
sadece seni bekledim.
Bazen insan kendi boşluğunda yol alırken, kaçtığı tüm gerçeklerle yüzleşmeye mahkum olur.
Baki Evkaralı
|