[Elyasa]

Yolda Olmak 3 (**** Nerede)
Ekrem yol boyunca birçok şey düşündü. Yaşantısını düşündü. Sevgili ****sini, talihsiz dedesini, zavallı babasını düşündü. Yaşantısı dışında her şeye bir isim koyabiliyordu. Ama kendini tanımlayamıyordu. Bu oldukça cesaret kırıcı bir durumdu.

Bu düşünceler içerisinde, iki tepeyi bir bıçak gibi kesen dar bir geçitten geçerek, uzun çam ağaçlarına kadar uzanan düzlüğe çıktı. Kayalık geçitte ayağı kaymış, bileğini burkmuştu. Ancak devam etmek zorundaydı; çünkü acıkmıştı. Yiyecek bir şeyler bulması gerekiyordu. Gözleriyle geniş araziyi taradı.

Aradığı şeyi, çam ağaçlarının arkasında bir duvar gibi yükseldiği, düzlüğün en uç noktasında buldu. Orada iki katlı, kırmızı bir ev vardı. Belki iki katlı değildi, gözleri tam seçemiyordu. Ama önemi yoktu.

Burkulan bileğine fazla yük bindirmemeye özen göstererek, eğimli araziden inmeye başladı. Kolay bir yürüyüş olacaktı. Önünde kendisini etrafından dolaşmaya zorlayacak yüksek bir tepe yoktu.

Güneş ensesini yakarken Ekrem bir bardak soğuk limonata hayal etmeye çalıştı. Sonra şu anda yapabildiği en iyi şeyin bu olduğunu anladı. Yani bir şeyi gerçekten arzu ettiğinde tüm hücreleri emirlerine kayıtsız teslim oluyordu. Bir şeyi çok istemenin mantıklı bir sınırı yoktu.

Kırmızı ve iki katlı olduğunu düşündüğü eve iki saate yakın bir sürede ulaştı ve gördü ki ev gerçekten de hem kırmızı hem de iki katlıydı. Üstelik iyi bir mimarisi vardı; çatısındaki kaliteli kiremitler güneş ışıklarını emiyordu. Evin balkon ve merdiven kenarları kalın mermer bloklarla çevriliydi. Küçük bahçenin etrafını dönen duvarın üzerinde, dışarıya doğru eğimli üç sıra dikenli tel vardı.

Ekrem bahçe kapısının önünde durdu ve zilin yuvarlak, plastik düğmesine dokundu. Bir yanıt alabilmesi için üç dakika kadar beklemesi gerekti. Tam vazgeçip yoluna devam edecekti ki evin demir kapısı açıldı, dışarıya elli yaşlarında kır saçlı bir adam çıktı.

Ekrem baktı. Adam orta boyluydu ama sağlam bir yapısı vardı. Göz kenarları uzun süre güneşte kalan balıkçılarınki gibi hafif kısılmıştı. Güneş yanığı çehresinde göze çarpan bir kusur yoktu.

Kır saçlı adam yaklaştı, bahçe kapısının gerisinden Ekrem***8217;i süzdü.

***8220;Merhaba,***8221; dedi Ekrem. ***8220;Buraya yiyecek bir şeyler satın almak için geldim.***8221;

***8220;Epeydir yürüyorsun, değil mi?***8221; dedi karşısındaki.

***8220;İki gündür yoldayım. Çok az yemek yedim. Sizden yiyecek bir şeyler satın alabileceğimi umuyorum.***8221;

***8220;Pekâlâ, gir bakalım.***8221;

Adam Ekremi içeri aldı. Ekrem, özenle düşenmiş taşlar üzerinde yürüyerek verandaya çıktı. Kır saçlı adam biraz ilerideki plastik masayı işaret etti. Ekrem masaya yönelirken adam evin kapısından girerek gözden kayboldu. Tekrar dışarı çıktığında elinde cam bir sürahi ve bardak vardı.

***8220;Önce biraz soluklan,***8221; dedi.

***8220;Teşekkür ederim.***8221;

Adam, Ekrem sürahiden üç bardak suyu art arda içip elinin tersiyle çenesini kurulayana kadar bekledi.

***8220;Bu kadar yolu yayan aştığına göre ciddi sebeplerin olmalı,***8221; dedi sonra.

***8220;Sebeplerim var,***8221; dedi Ekrem. ***8220;Gidiyorum.***8221;

***8220;Bu sözü son zamanlarda oldukça sık işitiyorum. Ama biliyor musun, nerden nereye gittiğini bilmedikçe bunun bir önemi yok. Herkes bir yere gider. Ben de birçok yere gittim. Nihayet dönüp geriye baktığımda aslında hiçbir yere gitmediğimi, hep aynı sınırlar içinde dönüp durduğumu gördüm.***8221;

***8220;Ben bunu yapmayacağım,***8221; dedi Ekrem. ***8220;Gidiyorum derken bunu kast etmiyordum.***8221;

***8220;Kimse mutlu değil,***8221; diye konuştu ev sahibi. ***8220;Ama sadece genç insanlar bu konuda bir şeyler yapmak ihtiyacı duyuyor. Benim gibilere gelince. Bu yaşantı kanımıza o derece nüfuz etmiş ki ***8216;gitmek***8217; düşüncesi bile yoruyor artık.***8221;

***8220;Ben çok şey düşündüm. Her zaman düşünüyordum. Mutsuz olduğumun farkındaydım ama bunu kabul edemiyordum. Birgün ****min her şeyi geride bırakarak çekip gittiğini gördüm. O zaman içimde bir şeyler kırıldı.***8221;

***8220;Bir **** bile güçlü bir uyarıcı olabilir,***8221; dedi ev sahibi. ***8220;Bunu için gerçeği görmeye açık olmak yeterli.***8221;

***8220;Her şeyi geride bıraktım. Bu benim için bile güç bir durumdu.***8221;

***8220;Hem de nasıl!***8221;

***8220;İstediğim her şeyi yanımda taşıyabileceğimi anladım,***8221; dedi Ekrem. ***8220;Bu, yolda olmak ama yalnız kalmamak için. Her şeyi yanıma alabilirim. Böylece hiçbir şey kaybetmeden daha çok şeye sahip olabilirim.***8221;

***8220;Bunu başarabilir misin?***8221; diye sordu ev sahibi.

***8220;Ne yazık ki mükemmel değilim,***8221; dedi Ekrem. ***8220;Korktuğumu hissediyorum. Zayıf biri değilim ama korkularım var.***8221;

Kır saçlı adam gözlerini Ekrem***8217;in gözlerine dikti. ***8220;Gençler itirafta bulunma konusunda bizden daha başarılı,***8221; dedi gülerek.

***8220;Biliyorum. Bütün aptalca kuralları da biliyorum.***8221;

***8220;Dikkatli olmalısın,***8221; dedi kır saçlı ev sahibi. ***8220;Biz kutsallara ve kurallara bağlanarak fena halde kullanıldık.***8221;

***8220;Kutsalların aslında insanların ruhunu köreltmek için icat edildiklerini düşünüyorum,***8221; dedi Ekrem. ***8220;Senden ülken için ölmeni isteyebilirler. Ama uğrunda öldüğün ülken değildir. Kimse bir toprak için ölmez. Toprak kutsal değildir, insan kutsaldır. Toprak insan için feda edilebilir.***8221; Ekrem başını öne eğdi. ***8220;Sadece yiyecek bir şeyler için gelmiştim. Bir söylev vermek istemiyorum çünkü bunu beceremem. Özür dilerim.***8221;

Kır saçlı adam elini salladı.

***8220;Hayir, ozur dileme. Seninle tanıştığıma sevindim. Sen farklı birisin.***8221;

Ekrem konuşmadı. Sadece geride bıraktığı yola baktı. Orada kimse yoktu.