[ezo06]

Bugün tüm dünyada 3 Aralık Özürlüler Günü. Toplumun engelliler konusunda dikkatini çekebilmek ve daha duyarlı olmalarını sağlamak için her yerde çeşitli etkinliklerle kutlamalar düzenleniyor. WHO'ya göre dünya nüfusunda 500 milyon engelli yaşıyor.



Türkiye'de nüfusun yüzde 12.29'u yani 8.5 milyon kişi engelli. Erkeklerde bu oran 11.10, kadınlarda yüzde 13.45 Engellilerin herkes gibi 365 günü yaşadığı gerçeğinin görmezden gelinerek sadece 1 gün için gazete, tv ve kamuoyunda gündeme getirilmemeli.


Engelli olmak...

Bir topluluk düşünün, bu topluluğun üyesi olan bireyler dünyanın birçok yerinde hep aynı zorluklarla karşılaşıyorlar, istedikleri düzeyde eğitim alamıyorlar, iş ve meslek edinmekte zorluklar yaşıyorlar, taşıma araçlarını, sokakları ve çok katlı binaları kullanmakta farklı engellerle karşı karşıya kalıyorlar. Peki kim bunlar ve neden bu sorunlarla karşılaşıyorlar? Hepimizin tahmin edebildiği gibi bu topluluğun üyeleri engelli bireyler. Sahip oldukları engel nedeniyle toplum içinde ve iş yaşamında sürekli olarak zorluklarla mücadele etmek zorunda kalan insanlar...

Sayıları hiç de azımsanmayacak kadar çok olan bu insanlar hayatımızın bir parçası, onları toplumdan dışlamak ise yapılacak en büyük hatalardan biri ama toplum olarak maalesef biz bu hatayı hergün yapmaya devam ediyoruz ve hatalarımızdan da ders almamakta direniyoruz.


Türkiye***8217;de var olan engelli sayısına baktığımızda , 2004 verilerine göre Türkiye***8217;de 8.400.000 engelli yaşamaktadır. Türkiye genel nüfusuna baktığımızda ise nüfusun % 12 ***8216;sini engelli bireylerin oluşturduğu kolayca fark edilebiliyor. Bu yüksek orana rağmen ne yazık ki hala bu insanlar için elverişli yaşam koşulları oluşturamıyor ve onları görmezden gelmeye devam ediyoruz.

İnsan Hakları Evrensel Bildirgesi***8217;ne göz attığımızda ise bildirgenin ilk maddesi şöyle diyor: ***8220;Tüm insanlar özgürdür ve eşit değer ve haklara sahiptir***8221;. Bu maddeyi okuyunca hepimiz olması gereken düzen hakkında fikir sahibi oluyoruz, hatta bu düşünceyi desteklediğimizi belirtiyoruz ama bir sorunumuz var ki bu düşünceyi asla ama asla içselleştirmiyoruz yani onu hayatımızın bir parçası haline getirmiyoruz. Engellilerin eğitim alması gerektiğine inanıyoruz ama kendi çocuğumuzla aynı sınıfta bir engelli çocuğun eğitim almasına tahammül edemiyoruz, 100-150 katlı binalar inşa ediyoruz ama sokakta engelliler için dizayn edilmiş özel alanlar bulundurmuyoruz ya da engelli bireylere her türlü desteğin yapılması gerektiğini söylüyoruz ama konuyla ilgili bir yasanın bile var olmasına rağmen onlara kendi iş yerimizde iş olanağı sağlamıyoruz.

Engelli bireylere toplumca yapmış olduğumuz bu ayrımcılığı ortadan kaldırmak hepimize düşen görevlerin başında geliyor. Engelsiz bir dünya için engellilerin önüne koyduğumuz tüm engelleri bir an önce ortadan kaldırmamız şart. Onların daha özgür ve daha eşit ortamlarda yaşayabilmesi için kafalarımızda var olan ve kemikleşmiş ön yargıları farklı ve alternatif çözümlerle değiştirmeli ve engellileri yaşamımızın bir parçası olarak algılamaya başlamalıyız.

Bugün birçok ulusal ve uluslararası organizasyon, engellilere karşı varolan farklı ayrımcı davranışlara karşı çıkıyor, yasal ve hukuki zorunluluklar oluşturarak bu davranışların önüne geçmeye çalışıyor. Eğitimciler de bu konuya farklı bir açıdan yaklaşarak engellilere karşı olan duyarlılığın küçük yaşlarda başlanan eğitimle kazandırılabileceğini söylüyorlar ve kurumların bu yönde harekete geçmesi gerektiğini vurguluyorlar. Son zamanlarda eğitim kurumları da bu uyarıya kulak vererek engelli bireylere ilişkin sosyal sorumluluğun arttırılmasını hedefleyen dersler oluşturuyorlar ve engellileri engel olarak görmeyen bir nesil yetiştirmeyi hedefliyorlar.


İDİL SEDA