Ey Gönül...
Gönlüm, bülbül gibi başla figana
Hâlini açıkla bütün cihana
Aşk ile meşk gizli kalmaz cihanda
Deliye dönmüştün hani ilk anda
Doymayan bir hırsa açtın kucağı
Ne yazık yıkıldı gönül ocağı
Gönül, sana ne söylesem pek azdır
Git aşk kitabına ismini yazdır
Böyle hâlin yoktur dünyada eşi
Gönül, yakmış seni, aşkın ateşi
Yârin, dertlerine deva olmuyor
Tabibin yarana neşter vurmuyor
Hasret deryasına sokup boğdurdu
Üstelik başına bela yağdırdı
Yalvardın, yakardın, etmedi hiç kâr
Gizli sırlarını etti aşikar
Günlerce peşinden koşup yoruldun
Hicran ateşiyle yanıp kavruldun
Nasıl çile çektin gündüz ve gece
Gel ey gönül, söyle n***8217;oldu netice?
Her maceranı yaz kitaba tek tek
Okunsun, dinlensin kıyamete dek
Sevgi hazinesi gizli kalmasın
Öyle yaz ki kimse kusur bulmasın
İçinde çeşitli konu olmalı
Okuyanlar bundan ibret almalı
Mecazi bir aşktır, kapılma hisse
Hakikat ehli de almalı hisse
Herkes bundan alsın neyse nasibi
Hayırla yâd etsin âşık garibi
Ey gönül her sözün etkili olsun
Okuyanın gözü yaş ile dolsun
Sevgiyi bilmeyen aşka boyansın
Gaflette olanlar bilip uyansın
Aşkını işiten hayrette kalsın
Tefekküre dalsın, payını alsın
Ayrılık derdine duçar olanlar
Bunu hep okusun naçar kalanlar
Oğlu kızı ölen bir baba-ana
Teselli bulsunlar bununla cana
İrfan ehli olmak bakmıyor yaşa
Ancak bunu ehli eder temaşa
__________________
Hangi ruh seni duydu benim kadar derinden?
Hangi gönülde yandın böyle bir yangınla sen?
Ya benim gözlerimdir seni bambaşka gören
Ya hepsinin gözleri sana görmeden baktı....
|