En çocuksu yanlarımla, isyan kuşaklarındayım şimdi...
Şehirleri kuşatan yalnızlıklarla.. ve kaldırımda kalan kokunla başbaşayım şimdi...
Hayalinle başbaşayım...
İçimde bir eşkıya öfkesi. Bir deli isyan sarıyor ruhumu.
Hükümsüz kayıplar yaşamaktayım.
En kuytularına bıraktığım endişelerimle, yeniliyorum bu şehre. Gözlerime hayalin geliyor.. uzaktan yakından hayaller.
Bütün bütün kayboluyor her şey. Sen uzaklaşıyorsun. İstanbul uzaklaşıyor...
Bir haşiye düşer gibi ruhumun yalnız sayfalarına, adını kazıyorum yüreğime...
Susmak yazgımız olsa bile, yüreğimde tutuyorum seni.
Hiç konuşma ne olur!
Sus!
Sus ki; sevda bileyim bana olan meylini...
Ve ne olur, bari Kız Kulesi..
Bari şu İstanbul hatırına unutma beni...