döktügüm göz yaşı bir avuç sanma
belki bir nehir bir derekadar
ister beni unutup anma
yolunu beklerim mahşere kadar
geceren olunca artar hüzünüm
sanki meçhul olmus dünüm bugünüm
tarifsiz işgence cekilmz zulum
gunes batımından sehere kadar
nıce agıt yaktım tutuldu dilim
hazan görmüş gülü andırı halim
yinede gelirim inan sevgilim
bensiz gittigin ellere kadar
|