Sen bu akşam hayal kurmak istiyorsun...
sen bu akşam hayal kurmak istiyorsun
biliyorum
kilometrelerce uzaktan gelen kelimelerin
virgülü noktası hecesi
sesinin buğusu ki
bir salkım kara üzüm gibi hareli
buydu anlatmak istediği
hasretten geçen trenlerin rüzgarı gibi
anılar tünelinin esir karanlığına
ok gibi saplanmak istiyorsun
satır aralarında okuma hüznümü
bırak dağınık kalsın bir bekar yatağı gibi tutkular
bir haremlik sofasının
eprimiş dantel örtülü orta masasında
isli aleviyle hala yanan bir şamdanda unuttum kendimi
altın varaklı bir endam aynasından
seyredip avunuyorum güzelliğini
bırak hayaletlerim beni avutsun
sen bu akşam hayal kurmak istiyorsun
biliyorum
lakin vakit geç güzelim
git git söyletme beni
anlatamam
yaşayamam
yaşatamam sana bendeki ben'i
yaklaştı git gide ellerim cehennem alevlerine
kıyamam
kavrulursun...
git...
git ne olursun...
|