[sudenur]

Ankara'da Anarşist Bir Senfoni*

Gittin işte,
oysa bu kente yetecek kadar ağlamıştım ben
her aşk derdin,vazgeçmektir başka bir aşktan
her umut bir intihar***8230;bilirsin***8230;

An-karaydı,
b-ela bir uykuydu aşk
gözlerinin buğulu bebeğinde
ve
ölmekle kalmak arasındaki bağlaçtı
gözlerine ramak kala yaşadığımız inat***8230;
oysa ne çıkardı
çıkmaz bir Ankara sokağında yenilgimizden
çocukluğumuzdan kalmaydı hepsi de
doğmuşuz,
doğruymuşuz,
doğuluymuşuz
hepsi bu!

Gittin işte
oysa bu kente yetecek kadar ağlamıştım ben
nasılsa bakirdir derdin her aşk kendini kirletmeye
her aşık birini terk etmeye***8230;bilirsin***8230;

An-karaydı,
büyürken içimdeki yara
sana hep can diyordum,
sen b-ela gözlerinin buğulu bebeğine gizlenirken
ben
Türk***8217;çe şiirlerde seni
hep Kürt***8217;çe seviyordum***8230;

Gittin işte
oysa bu kente yetecek kadar ağlamıştım ben
bir bölü bilmem kaç ölçeğinde kaybolduğum
bir haritadır yokluğun***8230;bilirsin***8230;

An-karaydı
b-ela bir uykuydu aşk
gözlerinin buğulu bebeğinde
ve
bütün kutsal kitaplar orda kaybolurdu
oysa
gözlerini anlamak,
kutsal bir kitabı anlamaktan daha da zordu.

Gittin işte,
oysa bu kent ikimize yetecek kadar ağlamıştı
ceylanın son bakışı avcının namlusunda
yüzümde bir çığlık patlar
sana kal diyemem...bilirsin...

ama dön ne olur
bu anarşist senfoni artık burada bitsin***8230;