demek gidiyorsun yine
sevdayı üstüme atıp
zaten yaprakları sararmıştı
bütün ağaçların
ta on sekiz yıl önce
sen
şimdi yaşıyor gibi göründüğüme bakma
ben
on sekiz yıl önce ölmüşdüm
şimdi yalnızca
mezarımın üzerindeki otlar sararacak
senin hemşire çıktığın yıldan
ta ozamandan bu zamana
yapraklar hiç yeşermedi
ve ben hiç gülmedim
tam onsekiz yıldır
hadi git
bu defa hiç arkana bakma
bu gidişin son olsun
artık ne ağaçlar dayanabilir
ne de ben
sen güle güle git
benim ağladığıma bakma
alışkanlık işte ne yaparsın
sen
iyilik meleği güler yüzlü
hoşgörülü kardelen
söylesene ne istedin benden
alışmışdım ne güzel
niye döndün yeniden
ben onsekiz yıldır
hiç şiir yazmamıştım
yazdıklarımı bile yırtıp atmıştım
şimdi,elimde kalem
kalbimde yine sen
utanmadan sıkılmadan sana şiir yazıyorum
hadi git
umutsuz vakayım ben
ta senin hemşire çıktığın
yıldan beri
işte hep böyleyim ben
hani senin gittiğin gün
hani yaprakların sarardığı gün varya
o gün
gözyaşlarım bile ağladı benimle
o sıcak yaz gününde
bir üşüme hissettim tenimde
ve ben gözlerime baktım
sisli buğulu umutsuz
gözlerim,gitti dönömez demişdi
gözlerimden bile kıskandığım sen
ben başka kimseyi sevmezken
ve asla sevemeyecekken
sen
dönmedin geri
senin gittiğin gündü
hayatın bütün acımasızlığını
yüzüme çalıp gittiğin gün
ve benim
herşeyden elimi çektiğim gün
geceler bile kırılmışdı bana
gündüzler yüzüme bakmıyordu
gözlerim artık bal bal bakamıyordu
sen olmayınca herşey düşmandı sanki
herkes bi başkalaşdı sorma gitsin
sanki sensiz olduğum için
herkes kahrediyordu bana
senin gittiğin gün bitanem
ben yalnızlığıma acıdım
yalnızlığım bana
şimdi seninle bile yalnızım
ha bir nefes yanımda olmuşsun
ha bir ömür uzağımda
sen sen bile çare bulamayacaksın
yalnızlığıma
sen uyurken gecenin kör karanlığında
ben duvarlara baktım
duvarlar bana
ben yalnız onlarla konuşdum
seni anlattım onlara
ismini zikretmeden ovarya dedim
başka bişey diyemedim
boğuldum gözyaşlarına
sen,elini dahi tutamadığım
başımı dizine koyamadığım sevdam
senden sonra ben hiç kimseye
sana baktığım gibi bakamadım
sende bulduklarımı
kimsede bulamadım
kardelenim kırçiçeğim ben sensiz hiç yaşamadım
senin hemşire çıktığın yılda
beni kör kuyuya attılar,
karanlık derin bir kuyu
kuyuya senin ismini taktılar
susuz,buz gibi sğuk
alabildiğine derin
işte güler yüzlü kardelenim
bu kuyu senin eserin
ellerin uzansa belki çıkarırdın beni
belki tutup ellerimden
işte bak döndüm derdin geri
sıcak bir kapı açardın belki
hadi derdin
üşüme gir içeri
artık tohumlar yeşermeyecek
ve artık yüzüm hiç gülmeyecek
biliyorum yine gideceksin
ve ben yine koşacağım
ıssız tepelere
yaşlı gözlerimle
bir elimde sevdam
bir elim bom boş
karanlık yine çökecek üstüme
hayat yine küsecek
bir kuş misali uçup gideceksin
ellerimden
daha önce gittiğin gibi
yine anlamı kalmayacak yaşamanın
bana yolu görünecek yine
oturup bir köşede ağlamanın
ir bilsen ne zor olduğunu
bi başına yaşamanın
uzun gecelerin çekilmezliğini
yalancı sahte yüzlerin sevimsizliğini
bi görseydin onsekiz yıldır
neler çektiğimi
neyse hadi git
vay be'
yapraklar yeşermeye başlamışdı
pembe bakışın bitanem
beni yeniden ve yine
hayata bağlamışdı
sen yine uykuda olacaksın
uzun gecelerde
ve ben seni arayacağım
gökyüzünde yıldızların içinde
ADINI SEVDA ÇİÇEĞİ KOYACAĞIM
gözyaşımla sulayıp
sevdamla büyeteceğim
ve ben sevda çiçeğim
sana yemin ediyorum
seni hep seveceğim
hergün seveceğim
|