Yokluğunda çocuk kalbim,
Hayalini basarım göğsüme,
Yokluğunda ürkek gözlerim,
Hatıralar cevap vermez sözüme.
Yokluğunda gözlerim barbaros caddesinde,
Yine o evdeyim yüksek apartman numara ondörtte,
Yokluğunda camın kenarına ilişirim de saklanırım,
Geldiğinde sanmayasın diye beni dertte...
Her odası evin hasret masum ****ye,
Sensiz o kadar boş o kadar çaresiz,
Bu şubatta bana verdiğin hediye,
O da sensiz ,onla ben kaldık
şimdi yalnız ikimiz....
Gelmeyeceksin değil mi,
Unuttun evi de ,beni de ,adresi de,
Gidişinde gözlerinden anladım,
O bakışa kaç gece ağladım,
Unuttun beni de ,
verdiğin o masum hediyeyi de...
|