Özledim de Söyleyemedim
Bugün seni
çok ama çok özledim de söylemek istemedim. Niye öyle burnumun sızladığını,
içimin burulduğunu, gözlerimin çaktırmadan ıslandığını anladım da ondan seni
özlediğimi söylemedim. Bu güzel günde seninle denizi seyretmek isterdim,
sigaramın yarı dumanını rüzgarla paylaşmaya hazır, bedenim göğsüne yaslanmış
öylece bakardım görüntüye. Bakarken güzel şeyler düşünürdüm! Sabah rastgele
müzik dinlerken kimin söylediğini bilmediğim bir şarkının sözü çok hoşuma gitti.
Kıymetimi bilmen için illa gitmem mi lazım, sevdiğini duymak için illa ölmem mi
lazım diye soruyordu. Ya da benim bu şarkıdan çıkardığım sonuç bu emin değilim.
İnsan hem sevdiğini söyleyip de hem neden sevdiğinin yanına gelmez.
Benim öyle ***8220;benden uzak olsanda mutlu ol***8221;, ***8220;gideceğin yere beni de götür sorana
başımın belası dersin***8221;, ***8220; sabret aşkım sabret ***8221; gibi şarkı sözleriyle hiç işim
olmaz. Arada söylüyorsun ya ***8220; Endamın yeter ***8221; diye biz onu söyleyelim.
Bir gece seninle aynı
duygu karmaşasını hissederek,
Sana " Hayatı benimle paylaşır mıydın***8221; diye sormuştum. Güzel şeyler söyledin de
hala net bir cevap alabilmiş değilim artık hiçbirşey sormuyorum. Sende unuttum
zannediyorsun herhalde. Artık çok özlediğimde bile özlediğimi bu yüzden
söyleyemiyorum. Cevapsız sorular varsa ortalıklarda, yalansız olmuyor
yaşananlar.
