Müsait olunca beni severmisin..?
 

İçeri girer girmez neşeyle bağırdı :
-Anne biliyor musun bugün yuvada ne oldu?
- Görmüyor musun ? Telefonla konuşuyorum.
Hiç kimsenin sevdiği şey birbirine benzemiyordu.

Annesi telefonu, babası arabayı seviyordu.
Her şey erteleniyordu telefon ve araba söz konusu olduğunda...

Bir de eve misafir gelecek oldu mu kendisine hiç yer kalmıyordu. Nerelere gitseydi ?

Annesi kapattı telefonu.
Mutfaktan tencere sesleri geliyordu. Koşarak yanına gitti :
-***8220;Sana yardım edeyim mi ?***8221; dedi en sevimli halini takınarak, Annesi manalı manalı baktı :
-***8220;Hayırdır ? Bir yaramazlık filan ? Bak bir de seninle ugrasmayayim. Çok yorgunum zaten.***8221;
Yorgunluk nasıl bir şeydi ?

Bazen elinde oyuncağıyla uykuya daldığında anneannesi oyuncağı yavaşça elinden alır :
-Nasıl yorulmuş yavrucak. Uykunun gül kokulu kolları sarsın seni, diyerek alnına bir öpücük konduruverirdi.
Yorgunluk gül kokulu bir uykuya dalmaksa eğer, neden annesi kendisiyle böyle kızgın kızgın konuşuyordu.
-Anneciğim yorulduğun zaman gül kokulu uykulara dalarsın. Anneannem öyle söylüyor.
-Uykuya dalayım da gül kokuları kusur kalsın. Yorgunluktan ölüyorum.
Bu kelimeden nefret ediyordu. "Yorgunum, Yorgun olduğumdan, Böyle yorgun, yorgunken***8230;"
-Anneciğim sen yorulma, diye...
-Yemekte konuşuruz çocuğum. Bankada işler yetişmedi. Baban gelene kadar bunları bitirmem lazım.

Hadi sen git oyna biraz.
Hani siz yoruluyorsunuz ya... Eeee.... Bende oynamaktan yoruluyorum. Ne yapayım bilmem???...
Yapılmaması gerekenleri biliyordu da büyükler, yapılması gerekenleri hiç bilmiyorlardı.

Işıklar söndü birden.
Annesi öfkeyle söylenmeye basladı.
-***8220;Mum da yok !!! ***8220;diye diye karıştırdı dolapları elyordamıyla.
Çocuk sırtüstü yatıp, anneannesinin oyununu düşündü. Gaz lambasının ışığında deli tavşan masalını anlatışını.

Deli tavşanın duvardaki yansımasını getirdi gözlerinin önüne.

Anneannesi gibi iki ellerini birleştirip işaret parmaklarını yukarı kaldırarak tavşan kafası yaptı.
''Bak deli tavşan'' diyerek parmaklarını oynattı.

Yoldan geçen arabaların farları duvardaki tavşana yol açtı. Tavşan alabildiğine hür dolaştı sağda solda.

Otlarla, kuşlarla konuştu. Sonra yorgun düştü. Duvardaki görüntü minik avuçların açılmasıyla kayboldu.

Kolu yavaşça kanepeden aşağı sarktı. Neden sonra ışıklar geldi ?

Kadın çocuğun hiç konuşmadığını akıl etti. Birden kanepeye koştu.
Küçücük dizlerini karnına doğru çekerek uykuya dalmıştı.
Masanın üstündeki dosyalara baktı iğrenerek. Dindirilmez bir pişmanlık doldurdu içini ***8230;
Uyandırmaktan korka korka küçücük alnına bir öpüçük kondurdu.
Çocuk sanki bir ipucu bekliyormuşcasına aralanan gözleriyle mırıldandı annesine ;
- ***8220;İşin bitince beni sever misin anne ?***8221; dedi.
Kadın, sevilmek için randevu alan çocuğuna bakarak sabaha kadar ağladı .

Lütfen sevgimizi yarınlara ertelemeyelim.

Hayat telaşına kaptırıp kendimizi, sevdiklerimizi ihmal etmeyelim.

Unutmayalım ki yaşamın en güzel yanı sevgidir!!!
Unutmayalım ki yarın kimseye vaat edilmemiştir***8230;

evet haklisin arkadasim, bazen sevdiklerimize onlari ne kadar sevdigimizi söyleyemeden ne yazikki kaybediyoruz, bu yüzden seni seviyorum demek icin gec kalmamak gerek.

- ***8220;İşin bitince beni sever misin anne ?***8221; dedi.


:(öyle anlarımız var ki neye ne kadar vakit ayıracagımızı bilemiyoruz ve bu anlarda en kötüsü hikayede oldugu gibi sevdiklerimize yeterii ilgiyi sevgiyi gösterememek:(

paylaşımın için teşekkürler SAHmerdan:)

hayatımızın her anı iş dolu zaten mutlaka yetişmesi gereken seylerimiz oluyor kendimizi bile sevmeye vaktimiz olmuyor off off .............

ne kadar etkileyici bir söz " Isin bitince beni severmisin anne"

Sevgi, bircok seyin aksine paylasildikca artar. Sevdiklerimize söyleyecegimiz sözleri henüz elimizde bu imkan varken söylemek, onlara önemli olduklarini göstermek, en azindan vakit ayirabilmek bu kadar zor olmasa gerek.
Birgün bu dünyayi biraktigimizda arkamizdan gözyasi dökecek olanlarin isimiz, arabamiz, telefonumuz mu olacagini zannediyoruz acaba ?

harika bir yazı gerçekten.. ama şimdi okuyoruz birkaç gün etkisi devam ediyo sonra sanki hiç okumamışız gibi bu yazıyı yine aynı monotonluğunda devam eden bir hayat insanoğlunun doğasında olan birşey sanırım bu :)

ayyy kuzum benim nasilda beklemis ya.... insanlar bazen hayatin telasindan bazende yetistirecegii bir turlu yetisemedigi dunya isine kosa kosa etrafinda olan biteni bile unutuyor kizinimi unutmiyacak

cok haklisiniz kendi hayatlarimizla mucadele ederken eterafimizdaki sevdigimiz insanlari unutuyoruz..