Düşlerimi izleyen sendin gözümde
Sonsuz imkansızlıklara tutuklu kaldık.
Yaşadıklarımız kaldı bil ki özümde,
Yazgıya bağlanarak acılara daldık.
Senden tatlı bir buse kaldı yüzümde,
Biz ayrılığı bir son bildik.

Kalbim eskisinden hızlı çarpsa da,
Biz bu aşktan alacağımızı aldık,
Gerçekler, kayalar gibi sarpsa da,
Biz ayrılığı bir son bildik.

Aramayacağım bir kuytu ya da bir liman,
Gidişleri biz son bildik,
Yaşama yenilip ölüme varan,
Biz ayrılığı bir son bildik.
Alsamda nefes, bil ki acılar var bedeni saran,
El eleydik bak yaşamın sonuna geldik.

Deselerde dostlar ömür bitmedi,
Felek bu aşka yetmedi,
Acılarla yürekten gitmedi,
Nedense biz ayrılığı son bildik.

Denizlerim vardı tükenmeyecek sandığım,
Özlenen umutlarım, sahile vuran hasretlerim
Bir de köşede bekleyen ölüm, üçünü ayıramadım.
Ceplerimde bir kaç resmin cüzdan arasında durur,
Birde avuçlarımda şiirlerin kaldı senden geriye,
Diyorum ki; Işığım olsan, güneşin yerine,
Bir kez çıksan karşıma, görünsen bana diyorum
Aşkın yüreğimde yaşayacak,
Sevmelerin yitik olduğunu bile bile
Belki de son kez, konuşuyorum
Gözyaşlarımı derelere bıraktım,bitiyorum..
Sahillerindeyim, kumlarınla savur cihana,
Çokça hüzün kaldı senden geriye.
Bırakılmış kuşlar gibi ağladım yüreğime,
Artık yaşayamam sensizlik zor,
Adını bağıramam Serap diye,
Bir ben kaldım zemheri ayazında yüreksiz.
Ben mutsuz sen umutsuz biliyorum..
Yüreğimi kapıda bıraktım, al senin olsun,
Ne senden öncesi aklımda, ne senden sonrası,
Duramam vakit geldi artık Serabım,
Ecelin koynuna girdim, ölüyorum.
Mevlana mı alır seni yanına, melekler mi,
Bensiz Ankara sokakları mı? Bilemem.
Bu aşk bedensel değil, buralarda kalamam,
Gelirsen bir gün ruhunla, yanıma,
Seni bekleyen bir filizlenmiş fidan bulacaksın

Hasreti budadım körpe umutlarda,
Sallanıyorum bağ bozumu akşamlarda.
Birleşirim hasretle rüyalarda,
Seni çekerim sensiz ayazlarda.
Bıçağım keskin ve acımasız,
Saldırır uzayan hasret dallarına.
Bir duman tüttürürüm tozlu yollara,
Seni isterim sensiz dağlarda.
Ne zor, ne acı, dayanamıyorum,
Kolaylık bu ya hep ağlıyorum.
Nafile dostum ne edersen et,
Seni inlerim sensiz canlarda...

Sen unut deyince,
Arkamı dönüp,
Ağlayarak gideceğimi mi zannettin,

Sen hayır deyince,
Susup,
Konuşmayacağımı mı zannettin,

Sen öl deyince,
Atlayıp,
Öleceğimi mi zannettin,

İnsan aşık olunca,
Hiç bir şey yapamaz,
Zannetme...

Anlaşılmaz anlarda
Uçsuz bucaksız gibi
Kör olduğum karanlığın
Soğuk bir öpücükle,
Gururuma dokunduğunda...

Ve bomboş odalarda
Yok olan bir ütopya gibi
Beynime vuran gerçeğin
Yaşattığı zelzelenin
en alt katında...

Ve tıpkı
Kaybolmuş sokaklarda
Çıldırtan bir uğultu gibi
Sağır olduğum sezsizliğin
Çekip gitmişliğin
en son kapısında
SENi ARIYORUM..

Rüyamda gördüm seni
tatlı yüzünle
amansız bir korku gibi
güçsüz bir umut gibi
yaklaştın***8230;
Nazlıydı adımların
Narindi tutuşun

beyazlar gizli tenine dokundum
bir tutam gülücükle

tarifsiz hasretler gibi
sarıldım sana
Dağ dağ deştim
göğsümdeki tüm acıları
Siyahlara bürünmüş gözlerini gördüm sonra
Sonsuzluğa bürünmüş gibi.
Ve öptüm sonunda doyasıya..

Sen miydin hasretiyle yandığım
kör bir ümitle ruyasında uyandığım
vahasız çöllerde pınar diye aradığım
ol can içinde can olan sen miydin

sen miydin fırtına öncesi sessizliğim
uzaklardan hasretle beklediğim
ve sevebilme ihtimalini bile
sevdiğim....

Neden yağıyorsun yağmur?
Nerelerı ıslatacaksın?
Maksadın beni ıslatmaksa,
Boşuna yağacaksın.
Gerçekten baktığında,
Gözlerimin ıslak olduğunu anlarsın
Kalbimin ise ne denli yanmış olduğunun farkındasın
Yağmurlu havaları sevmiyorum, yağma artık!
Duymuyor musunuz? Hey sizler yağmur damlaları
Değmeyin, dokunmayın tenime!
Ayrıldığımız günü hatırlatıyor, soğuk ıslaklığınız
Evet durun artık, gücüm kalmadı ağlamaktan
Ayrılık çok zordur sevenlere,
Gözyaşları sebepsiz süzülür yanaklarından.
Gökyüzü ile birlikte ağlarlar hiç durmadan.
Neden anlatıyorum ki bunları sana?
Vaz mı geçeceksin yağmaktan?
Yağma artık, herşeyin farkındasın
Birilerinden habersizce,
Daha kaç tane aşığı ağlatacaksın?...
Bilemem ama bildiğim tek gerçek var,

Gitmek lazım
Arkanı dönüp yaşadığın hayata
Parçalamalı sınırlarını bir solukta
Şahit olmalı farklı yerlerde günbatımına
Bir sevgili bırakmalı her limana
Tüm şehirleri kucaklayabilmeli kollarınla
Hovardalığınla kafa tutmalı dünyaya.

Giderken nokta koymalı, zamana
Aynı kalmalı bıraktıkların arkanda
Kapı açık olmalı, dönüş adımlarına
Beklemeli evim, yüksek merdivenlerin üstünde
Durmalı hayat, gittiğinde.

Gidişleri kurban edip kalmaya
Kalmak lazım
Terk edemediğin coğrafyada
Yaşamak, belki de korkakça
Yaşamak, kaybetmeyi göze alamadıklarınla...

Çılgınlığın sonu yok ki
Ben nereden başlayayım,
Kimin kimden farkı var ki
Ben kimleri taşlayayım

Al birini vur birine
Kimi doğru tanıyayım
Hepsi birbirinden beter
De kimlere inanayım

İşte başı işte sonu
Kimi kimden ayırayım
Hepsi yedi aynı otu
Daha nasıl dayanayım

İşte koltuk işte makam
Sucu kimde arayayım
Meclis soydu biz soyulduk
Hangisini anlatayım

İşim yoktur aşım yoktur
Kimlere avuç açayım
İnsanlığın geldi sonu
Cehalete mi uyayım

Yeter ağam yeter beyim
Çaresizim , kahrolayım
İnsanlıktan çıktı şeklim
Böyle nasıl yaşayayım

Yılmaz der ki akıbetim
Kendi yurdumda köleyim
Buna yaşamak denirse
Bırakın beni öleyim