inan inanki kimse bana senin gibi bakmadı
vallahi billahi kimse beni senin gibi yakmadı
kimse beni senin gibi yakmadı
lyla bile mecnun'da böyle iz bırakmadı
vallahi billahi kimse beni senin gibi yakmadı

Beynim tıpkı bir sorular harmanı
Kafamda istifham, cevabı sisli
Gezer dururum yorgun ve avare

Sarmış buğulu hüzün dört bir yanı
Kalbim annemin kalbi gibi hisli
Her halim garipliğime emare

Kulaklarımda bir gurbet jüri
Nağmelerimde poyraz serinliği
Düşüncem veda diyor bu yerlere...

Burda ruha güzellikler sinmiyor
Tüter gözümde o bizim bahçeler
Nerde o yemyeşil bahar günlari

Doğ ey ışık dığ gönlümün içinden
Tasayla dolaştığım bu yerlerde
Bana ruhumun sırlarını duyur

Bir ses sun o eski bestelerinden
Şu hüzünlü şafakta perde perde
Açlıkla kıvranan ruhumu doyur

Söyleyin nerde ruhumun dünyası o diyar,
Ferhat gibi dağları yarıp yarıp gideyim..
Eşiğine baş koyup da ağlayayım zâr zâr,
'"Ne olur gel, gel artık'" diye feryat edeyim!

Yıllar var onun hayaliyle avunuyorum,
Kanayan şu gönlümde en onulmaz yaralar;

Kimse bilmez nasıl bir hicranla yanıyorum,
Gözlerimden akan gönlümdeki hâtıralar...

Ey tatlı hülya, bir şifâ sun kendi dilinden,
Ateş-i hicranımı onunla söndüreyim.
Vur mızrabını, nağmeler duyur bam telinden,
Duyur ki, onunla efgâmmı dindireyim.

Seni seven her ruh uludur
Yâ Resûlallâh! Gözü-göniü onun doludur
Yâ Resûlallâh! Cemâlin pertevinden zerre şevk aian billâh,
Kapının ayrılmaz kuludur Yâ Resülaliâh!

Beklemez başka iltifat bezmine erenler,
Semtinde her göz buğuludur Yâ Resûlallâh!
Her an uçuşup şem''ine pervane dönenler,
Ruhların onlar bir koludur Yâ Resülallâh!


Uçuşur ikliminde altın kanatlı kuşlar,
İklimin kuşların yoludur Yâ Resûlallâh!
Huzurunda bel kırıp da boyun büken başlar,
Bu ruhlar sana kuruludur Yâ Resûlallâh!

Seni görmek mü''minlerin en tatlı rüyası,
Gören gönüller pürhuzurdur Yâ Resûlallâh!
Dîdârın bu garip kıtmîrin tatlı hülyası,
O hülya gönlümün nurudur Yâ Resûlailâh!

Elbet bir gün buluşacağız
Bu böyle yarım kalmayacak
İkimizin de saçları ak
Öyle durup bakışacağız

Belki bir deniz kenarında
El ele maziyi konuşacağız
Benim içimde yanan ateş var
Sevgilim ne zaman buluşacağız

biraz kül biraz duman o benim işte
kerem misali yanan o benim işte
inanma gözlerine ben ben değilim
beni sevdiğin zaman o benim işte

bir gönül vardı bende henüz aşkı tatmamış
tertemiz hislerine günah nedir katmamış
arzu duymuş güzele kollarında yatmamış
tertemiz hislerine günah nedir katmamış

Gel artık aldanma divâne gönül;
Pişman olup yoksa ağlayacaksın.
Oldun bir hayâle pervane gönül,
Belkİ bu hayalie hep yanacaksın..!

Bildim bileli her dem âvâresin,
Yolların yoldaşı tam bîçâresin,
Dertleri pek çok bir baht-ı karesin;
Ah bilsem ne zaman anlayacaksın..!

Her gün Ömrün mumlar gibi eriyor,
Bak, feryadına kimse ses vermiyor!
Hasretlerin, hicranların bitmiyor.
Acep sen ne zaman uyanacaksın!

Arzuların hep ruhunu kanattı,
Günahların ruh ufkunu kararttı;
Gelen günler geçenleri arattı,
Bilmem buna nasıl dayanacaksın

artık bu solan bahçede bülbüllere yer yok
bi yerki sevenle sevilenlerden eser yok
bezminde kadeh kırdığımız sevgililer yok
bir yerki esvenle sevilenlerden eser yok